..Ενα απόγευμα κάθως γυρνούσα απο το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Πατέρας μου…σε πολυ κρίσιμη κατάσταση..ένιωθα απερίγραπτα χάλια,το αίμα μου είχε παγώσει..το μόνο που σκεφτόμουνα όλη την διάρκεια της ημέρας ηταν να παω να προσκυνήσω την ΠΑΝΑΓΙΑ μας,να της μιλήσω,να την παρακαλέσω…ΕΚΕΙΝΗ κρατουσε κάθε ελπίδα για να πάνε ολα κάλα!Πάντα την πιστεύαμε,την παρακαλούσαμε,την είχαμε στις προσευχές μας οικογενειακος!Τώρα όμως ένιωθα οτι ΤΗΝ χρειαζόμουνα οσο ποτέ ξανά…ξεκίνησα λοιπόν να πάω ελπίζοντας να την πετύχω ανόιχτη!Σε όλο τον δρόμο έκλεγα…η ώρα ηταν περίπου εφτά κ μισή όταν έφτανα…όπως παίρνω την στρόφη που η εκκλησία φαίνεται μου φάνηκε σα να είδα την πόρτα ανοιχτή…..οταν έφτασα είδα οτι όντως ηταν ανοιχτή,κατέβηκα με χαρά να πάω να την προσκυνήσω…στο παγκάκι έξω απο την εκκλησία καθότανε μια γυναίκα με μαύρα,την όποια δεν ήξερα.Γ΄υρισα την κοιταξα για να την καλησπέρισω αλλα δεν πρόλαβα…με μια πολύ γλυκιά φωνή που δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ…μου ειπε”ΕΣΕΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ!ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ!”Ηταν σα να με μαγνήτισε αυτη η φώνη κ χωρίσ δευτερη σκέψη μπήκα στην εκκλησία.Πήρα ΄μία λαμπάδα την οποία έβαλα όπου βαζουμε τα κέρια αλλα δεν άναψα γιάτι όσα ειχε κεριά ηταν σβηστά.Αφού προσκύνησα,παρακάλεσα Κ προσευχήθηκα,πήρα τεράστια δύναμη!Βγήκα να φύγω,στο παγκάκι δεν υπήρχε η γυναικα με τα μαύρα,γυρίζω πίσω η πόρτα κλειστή!!!!!!!!!!!!!!!!!Προσπαθώ να την ανοίξω μα ηταν κλειδωμένη.Τοτε καταλαβα πως αυτο που ζήτησα απο την ΠΑΝΑΓΙΑ θα γίνει!Οπωσ κ έγινε!Ο Πατέρας μου είναι κάλα κ θα την δοξάζω για ΠΑΝΤΑ!
Please follow and like us:
error
fb-share-icon

0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *