ΠΑΝΤΑ ΧΟΡΗΓΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ

«Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον», ακούμε αγαπητοί μου αδελφοί στο δοξαστικό του α΄ Ήχου.
Το άγιο Πνεύμα, με την έλευσή του κατά την Πεντηκοστή, χάρισε πλούσιες δωρεές στους ανθρώπους μα πρώτα στους Αποστόλους, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν το δρόμο που χάραξε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός «ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού ίν’ ίδωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν» λέγει στους Κορινθίους ο απόστολος Παύλος.
Το άγιον Πνεύμα, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, ίδρυσε επισήμως ένα θεανθρώπινο θεσμό: την Εκκλησία.
Η εκκλησία είναι το θεοΐδρυτο ίδρυμα η οποία στοχεύει να περιβάλει στους κόλπους της όλους τους ανθρώπους, αδιακρίτως φυλής και γλώσσας.
Όλοι οι λαοί της γης καλούνται να γίνουν τίμια μέλη της Εκκλησίας, οικογένεια του Θεού, λαός του Θεού, «τέκνα Θεού γενέσθαι».
Η Εκκλησία είναι μια κοινωνία προσώπων που προέρχεται κατά το πρότυπο της αγαπητικής κοινωνίας των προσώπων της Αγίας Τριάδας.
Κατά τον Μάξιμο τον Ομολογητή Εκκλησία είναι όλοι η κτήση ορατών και αοράτων, συγκροτεί τον αισθητό και τον νοητό κόσμο με άλλα λόγια η Εκκλησία είναι η εικόνα του τριαδικού Θεού και αυτό σημαίνει ότι η κατά φύση κατάστασή της είναι η ενότητα, η λογικότητα, η κινητικότητα και η κοινωνικότητα.
Ο άγιος Μάξιμος παρομοιάζει την Εκκλησία με τον άνθρωπο και λέγει ότι «και πάλιν κατ’ άλλον τρόπον θεωρίας άνθρωπον είναι του Θεού Εκκλησίαν έλεγε˙ ψυχήν μεν έχουσα το ιερατείον˙ και νούν το θείον θυσιαστήριον και σώμα τον ναόν», δηλαδή με το σώμα του ως ναό, διενεργεί την καλλιέργεια της ψυχής με την τήρηση των θείων εντολών˙ με την ψυχή, ως ιερατείο, καλλιεργεί τη φυσική θεωρεία με τη γνώση των λόγων˙ και με το νού, ως θυσιαστήριο, που πραγματώνει την κατά το εφικτό ένωση Θεού και ανθρώπου.
Το άγιο Πνεύμα δεν ίδρυσε μόνο την Εκκλησία, αλλά την οργάνωσε:
Ανέδειξε πρώτα τους αποστόλους, τους ποιμένας και διδασκάλους και αυτό αναδεικνύει τους διαδόχους των αποστόλων που είναι οι επίσκοποι, και οι επίσκοποι μεταλαμπαδεύουν την θεία Χάρη μέσω του αγίου Πνεύματος στους πρεσβυτέρους μέχρι σήμερα, αυτό μας το επιβεβαιώνει ο υμνωδός λέγοντας μας: «Το άγιον Πνεύμα βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξε, πάντα συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας».
Η σύναξη και η ενότητα του σώματος πραγματώνεται με κοινή ενέργεια τής αγίας Τριάδας, τής οποίας την ενότητα έχει κατά μίμηση και μέθεξη το χαρισματικό σώμα του σαρκωμένου Λόγου, «πόλη είναι τούτο το σώμα με συγκεκριμένη διάρθρωση και ζωή, όπως την οραματίζεται ο προφήτης Ησαΐας και την περιγράφει ο άγιος Κύριλλος ο Αλεξανδρείας, ως «σύμμορφη» με τον Χριστό κατά «μεθεξή» του αγίου Πνεύματος».
Το άγιο Πνεύμα όμως επιτελεί και το έργο της Εκκλησίας:
είναι δηλαδή Αυτό που μέσω των Επισκόπων ή του Πρεσβυτερίου τελεί τα Ιερά Μυστήρια διά των οποίων μεταδίδει τη θεία Χάρη στους ανθρώπους ώστε να γινόμαστε μέλη της Εκκλησίας.
Το άγιον Πνεύμα συντελεί στην επέκταση του θεσμού της Εκκλησίας σε όλον τον κόσμο, είναι Αυτό που «μένει» στην Εκκλησία και την καθοδηγεί «εις πάσαν την Αλήθειαν».
Όταν η Εκκλησία κινδύνευσε από διάφορες μεγάλες αιρέσεις «τω αγίω Πνεύματι συνδιασκεψάμενοι», συνεκάλεσε δηλαδή τις Οικουμενικές Συνόδους, στις οποίες οι άγιοι Πατέρες, «θεσμοθετούν και δογματίζουν» την ορθόδοξη πίστη έναντι των αιρέσεων, είναι Αυτό που παραμένει φρουρός και δύναμη της Εκκλησίας, ώστε «και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» όπως μας διαβεβαίωσε ο Χριστός.
Στην προσευχή της η Εκκλησία μάς χαρακτηρίζει το άγιον Πνεύμα «θησαυρόν των αγαθών», επομένως θησαυρός δωρεών το Άγιον Πνεύμα, αν όμως στερείσαι την χάρη του αγίου Πνεύματος οδηγείσαι στο πνευματικό μαρασμό και στην καταστροφή.
Ο προφητάνακτας Δαβίδ περιγράφει αυτό το γεγονός στον εκατοστόν τρίτον ψαλμό: «Αντανελείς το πνεύμα αυτών, και εκλείψουσι, και εις τον χούν αυτών επιστρέψουσιν», δηλαδή όταν αφαιρέσεις το άγιον πνεύμα από τους ανθρώπους, τότε θα εξαφανιστούν τα πάντα και στο χώμα θα επιστρέψουν, και πάλι λέγει «Εξαποστελείς τό πνεύμα σου, και κτισθήσονται, και ανακαινιείς το πρόσωπον τής γης», δηλαδή όταν όμως στέλνεις το άγιον Πνεύμα τότε ξανακτίζεται και ανακαινίζεται όλοι η γη.
Σήμερα, τη μεγάλη αυτή ημέρα, ας ανοίξουμε διάπλατα τις ψυχές μας για να δεχθούμε την πνοή και την φωτιά του Αγίου Πνεύματος. Ας γίνουμε άνθρωποι φωτισμένοι, αναγεννημένοι, χαριτωμένοι. Το πέρασμά μας από τη ζωή να είναι πνοή αύρας λεπτής που θα δροσίζει και θα ξεκουράζει τους συνανθρώπους μας.
Ας γίνουμε φως που θα φωτίζει το δρόμο της ζωής τους. Ας κρατάμε την καρδιά μας ανοιχτή στον Θεό και στους συνανθρώπους μας και αγαπώντας τους συνανθρώπους μας φιλοξενούμε τον Θεό. Ας ικετεύουμε τον Θεό, λέγοντας Του, «Κύριε, το πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλεις απ’ εμού». Αμήν!!!