Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει τη μνήμη τεσσάρων αγίων γυναικών, της αγίας ενδόξου Μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.

Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού μέσα στην Ιταλία. Ήταν μεγάλη και περιφανής οικογένεια.
Την χριστιανική πίστι την είχαν κληρονομήσει από τους προγόνους και ήταν υποδειγματικές στην άσκησι της χριστιανικής ζωής.

Και όταν κάποτε επισκέφθησαν τη Ρώμη, η φήμη τους προέτρεξε και τις διέβαλαν στον αυτοκράτορα Αδριανό σαν σοβαρά στελέχη του χριστιανισμού.

Τις έφεραν μπροστά στο βασιληά, αλλά τι ήταν εκείνο! Ο Αδριανός τα έχασε αντικρύζοντας το φυσικό τους, άλλα προπάντων το πνευματικό κάλλος πού ακτινοβολούσαν τα πρόσωπα και των τεσσάρων αγίων γυνακών.

Πιστεύοντας ότι θα ισχύση και εδώ το «διαίρει και βασίλευε», εξέτασε χωριστά τη μητέρα και χωριστά τις κόρες. Άλλα όλων το φρόνημα διεπίστωσε ότι ήταν αγέρωχο και άκαμπτο· εφάνησαν και οι τέσσαρες ανώτερες από κάθε κολακεία του αυτοκράτορα και από κάθε κοσμική σκέψι και επιθυμία.

Και τώρα ο Αυτοκράτορας μετέρχεται το σύστημα των φρικτών μαρτυρίων. Τις καθυποβάλλει σε σκληρότατα κολαστήρια, όχι όλες μαζί, αλλά μία -μία χωριστά και μάλιστα μπροστά στα μάτια των άλλων, για να χάσουν το ηθικό τους και να καταπτοήση το φρόνημα τους.

Πρώτα – πρώτα έγδυσαν τη δωδεκάχρονη Πίστι, προς τιμωρία της αγερωχίας της και του θάρρους με το όποιο ήλεγξε τις κακοτεχνίες και τις μηχανές του Τυράννου. Την έδειραν με ραβδιά χοντρά της έκοψαν τους μαστούς, την ξάπλωσαν σε μια πυρωμένη σκάρα και αφού έμεινε άβλαβης, την ετηγάνισαν σε μεγάλο τηγάνι γεμάτο από πίσσα και άσφαλτο, και επειδή και εδώ διεφυλάχθη ακέραιη την κατεδίκασαν στο δια ξίφους θάνατο. Στο δρόμο του μαρτυρίου η Μητέρα την ακολουθούσε καθώς και οι αδελφές και την παρακινούσαν να δεχθή μετά χαράς τον υπέρ Χριστού θάνατο. Και η μακαριά έλαβε το στέφανο του Μαρτυρίου.

Την Ελπίδα δεύτερη την παρέλαβαν, δεκάχρονη παιδούλα. Στα ίδια σχεδόν μαρτύρια την καθυπέβαλαν. Την ερράβδισαν αλύπητα, την έρριξαν σε αναμμένο καμίνι, το όποιο αμέσως άγγελος Κυρίου εδρόσισε. Την εκρέμασαν επάνω σε ένα δένδρο και με σιδερένια νύχια την κατεξέσχιζαν. Την έβαλαν μέσα σε καζάνι πού έβραζε η πίσσα και η ρετσίνη, και ενώ εκείνη αβλαβής παρέμενε, πολλοί, γύρω στο καζάνι, βρήκαν το θάνατο γιατί με παράδοξο τρόπο όπως εκόχλαζε η πίσσα και η ρετσίνη χύθηκαν επάνω τους. Και τέλος την απεκεφάλισαν και έλαβε το στεφάνι του Μαρτυρίου.

Την Αγάπη, εννεάχρονη, τρυφερή στην ηλικία άλλα μεστή στη φρόνησι και στην πίστι, την εκρέμασαν σε δένδρο και την έδειραν αλύπητα με λουριά, σε σημείο πού εξαρθρώθηκε ολόκληρο το λεπτοφυέστατο της Μάρτυρος σώμα. Αλλ’ έμεινε υγιής με τη χάρι του Θεού. Την έρριξαν λοιπόν σε καμίνι επταπλάσια πυρωμένο, και άγγελος Κυρίου «το πυρ εδρόσιζεν», ενώ πολλοί έξω ετσουρουφλίσθησαν από τη φωτιά πού ξεχύθηκε, και ο ίδιος ακόμη ο Αυτοκράτορας έπαθε εγκαύματα. Και ο σκληροτράχηλος βασιληάς διέταξε και με περόνη ετρύπησαν το σώμα της Αγάπης και τελευταία την απεκεφάλισαν όπως και τις άλλες, και έτσι, κατά τον Ιερόν Υμνογράφο «Πίστις η πανεύφημος, και η Αγάπη η ένδοξος και Ελπίς η θεόσοφος, αρετών επώνυμοι, των φαεινότατων αναδεδειγμέναι… του παραδείσου την οίκησιν απέλαβον». Και μετά τα φρικτά μαρτύρια των τριών θυγατέρων, ήλθεν η σειρά της αγίας μητέρας, η οποία με τόση δύναμι πίστεως και καύχησι εν Κυρίω παρηκολούθησε τα πάθη των θυγατέρων της. Ήλθεν όμως η σειρά της όχι να μαρτυρήση όπως και εκείνες, άλλα να πάρη το στεφάνι της νίκης. Το αποτέλεσμα το ίδιο, άλλα ο τρόπος διάφορος. Η ίδια εκήδεψε τα σεπτά λείψανα των τριών μαρτύρων Παρθένων. Τα ενταφίασε μεγαλόπρεπα. Από τους ιερούς των τάφους δεν έφευγε, τους αγκάλιαζε και τους καταφιλούσε. Στις τρεις λοιπόν ήμερες μετά τον ενταφιασμό, αγκαλιαστά με τους τάφους, παρεκάλεσε το Θεό να την παραλαβή κοντά Του, κοντά στις θυγατέρες της.

Και ο Κύριος την ελέησε και παρέδωκε την μακάρια ψυχή της πάνω ακριβώς από τους τάφους των αγαπημένων της θυγατέρων.

Ω αδελφοί μου! Και τι να πρωτοθαυμάση κανείς από το βίο και τα μαρτύρια των τεσσάρων αγίων γυναικών!
Και αυτά τα ονόματα τις καθιστούν ξέχωρες μέσα στις χριστιανικές οικογένειες. Ακούσατε ονόματα; Απόλυτα χριστιανικά. «Αρετών επώνυμες» τις ονομάζει ο ιερός Υμνογράφος. Η μητέρα φέρει το όνομα της του Θεού Σοφίας, και οι θυγατέρες τα ονόματα των τριών μεγάλων αρετών πού ονομάζονται θεολογικές αρετές. Ποιες οικογένειες, σήμερα, στέργουν ονόματα χριστιανικά; Ελάχιστες. Πολλές φορές μέσα στην Εκκλησία, ενώ προσέρχονται να εκτελέσουν την αγιώτερη πραξιν οι γονείς, να βαπτίσουν δηλαδή το παιδί τους και να το φέρουν από το σκοτάδι στο φως, από την πλάνη στην αλήθεια, δημιουργούν φασαρίες και σχόλια πού παίρνουν έκτασι εις βάρος του ιερέως και της Μητροπόλεως, διότι δεν πετυχαίνουν να δώσουν στο παιδί τους όνομα μη χριστιανικό, ειδωλολατρικό ή αχαρακτήριστο.

Please follow and like us:
error
fb-share-icon

0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Σύμβολο κράτησης θέσης avatar

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *