Να τα σκεφθούμε όλα αυτά και να κατανυγεί ή ψυχή μας. Να ταπεινωθεί και να αισθανθεί το βάρος της ένοχης της και βαθιά να μετανοήσει. Και να ευχαρι στήσουμε τον άγιο Θεό, πού έκτος από το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας πα ρέδωσε στην Εκκλησία του και το Μυστήριο της ιεράς ‘Εξομολογήσεως, ό που ενώπιον του Πνευματικού καταθέτουμε τα βάρη της ψυχής μας με ειλικρινή μετάνοια και παίρνουμε άφεση. Και τότε, με την ευχή του Πνευματικού, θα προσερχόμαστε στο Άγιο Ποτήριο, όταν εκείνος κρίνει και όσο συχνά εκείνος κρίνει, για να κοινωνούμε άκατακρίτως τα θεία Μυστήρια και να παίρ νουμε δύναμη και ζωή, χαρά και λύτρωση και σωτηρία.
Η πιο μεγάλη ώρα! Ή πιο ιερή στιγμή. Η σοβαρότερη πράξη της ζωής μας. Τότε που ακούμε από το στόμα του ιερέως του Θεού τα συγκλονιστικό λόγια «Σώμα και Αίμα Χρίστου εις άφεσίν σου α μαρτιών και εις ζωήν αΐώνιον», και δεχόμαστε στο πήλινο στόμα μας «τόν άρτον της ζωής, το ούράνιον μάννα» και δεν είμαστε πλέον φθαρτοί και θνητοί άνθρωποι, αλλά έχουμε τη χάρη της αφθαρσίας και την ελπίδα της αναστάσεως και συμμετοχής μας στην αιώνια χαρά και άφθαρτη δόξα της ουρανίου Βασιλείας.
Όλα αυτά συμβαίνουν όταν κατάλληλα προετοιμασμένοι προσέλθουμε στο Ποτήριον της Ζωής. Γιατί, αν δεν είμαστε σε ανάλογη κατάσταση, αν δεν ναι έτοιμη ή ψυχή μας να δεχθεί τη μεγάλη Επί σκεψη, τότε υ πάρχει κίνδυνος, κίνδυνος σοβαρός να μη γίνει ή θεία Μετάληψη «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αΐώνιον», αλλά «εις κρίμα και εις κατάκριμα». Γι’ αυτό και ό απόστολος Παύλος συμβουλεύ ει: «Δοκιμαζέτω άνθρωπος εαυτόν, και ούτως έκ του άρτου έσθιέτω και έκ του ποτηριού πινέτω». Να εξετάζει ό κάθε άνθρωπος με προσοχή τον εαυτό του, να μελετά σε ποιά κατάσταση πνευματική βρίσκεται. Και αφού κάμει αυτή την εξέταση, τότε να προσέρχεται και να τρώγει από τον καθαγιασμένο Άρτο της θείας Ευχαριστίας και να πίνει από το Άγιο Ποτήριο. «Ό γάρ έσθίων και πίνων αναξίως κρίμα έαυτώ έσθίει και πίνει». Εκείνος πού μετα λαμβάνει τα Τίμια Δώρα ανάξια, τρώγει και πίνει κατάκριμα και καταδίκη στον εαυτό του, επειδή δεν κάνει διάκριση του σώ ματος και αίματος του Κυρίου, αλλά τα μεταλαμβάνει σαν να ήταν συνήθεις τροφές.
Επειδή δε ανάξια και χωρίς προηγούμενη δοκιμασία του εαυτού σας τρώ γετε και πίνετε το σώμα και το αίμα του Κυρίου, γι’ αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και πέθαναν αρκετοί (Α’ Κορ. ια’ 28-30).
Ό λόγος αυτός του θεοπνεύστου Α ποστόλου είναι προτρεπτικός και απει λητικός. Προτρέπει στο ορθό και απειλεί ότι αν δεν γίνει αυτό, τότε οι συνέπει ες μπορεί να είναι φοβερές, ασθένειες και θάνατος για όσους προσέρχονται αναξίως. Ό Μυστικός Δείπνος, ή Αγία Τράπεζα της Εκκλησίας μας, πού γίνε ται αιτία πολλών και αιωνίων αγαθών για τούς αξίως προσερχόμενους, γίνε ται καταδίκη, καταστροφή για όσους πλησιάζουν ανέτοιμοι. Όχι γιατί αλλάζει ή φύση της, αλλά διότι είναι διαφορετι κή ή διάθεση και ή κατάσταση εκείνου πού πλησιάζει.
Να μη σταθούμε λοιπόν με επιπολαι ότητα και προχειρότητα ενώπιον του Άγιου Ποτηριού, χωρίς να εξετάζουμε και χωρίς να καταλαβαίνουμε όπως πρέπει το μέγεθος των προκειμένων Δώρων. Να μην προχωρούμε «μη έννοούντες, ότι σώμα εστί δεσποτικόν- σώμα φρίκης γέμον». Σώμα Χριστού, Αίμα Χριστού, φρικτά μυστήρια! Να σταθούμε με σοβαρότητα, με συγκλονισμό ψυ χής και υπευθυνότητα, με γνώση του μεγαλείου του Μυστηρίου.
Θέλεις να κοινωνήσεις, χριστιανέ; Με γάλο και άγιο και θεάρεστο είναι αυτό πού επιθυμείς. Και γι’ αυτό με άγιο και θεάρεστο τρόπο πρέπει να προσέλθεις. Σκέψου πριν το κάμεις: Είμαι άξιος; Είμαι έτοιμος να δεχθώ το θείο Δώρο; «Σύ σαυτού γίνου κριτής και των βεβιωμένων ακριβής δικαστής. Έρευνα το συνειδός και τότε δέχου το δώρον», συμ βουλεύει ένας ιερός ερμηνευτής. Γίνε κριτής του εαυτού σου. Γίνε δικαστής ακριβής των πράξεων της ζωής σου. Ερεύνησε τη συνείδηση σου, άκουσε τη φωνή της. Και αν ή συνείδηση σου δί νει μαρτυρία αγαθή , τότε να δεχθείς το δώρο. Διαφορετικά δεν πρέπει να τολμήσεις, διότι κατάκριμα και καταδίκη θα κοινωνήσεις.«Δοκιμαζέτω άνθρωπος εαυτόν». Αυτοεξέταση απαιτείται, αυτοκριτική. Πόσα αμαρτάνουμε καθημερινά οι αδύ ναμοι και ατελείς άνθρωποι! Πόσες πράξεις απρεπείς, πόσες κακίες και αν τιπάθειες στην ψυχή μας και έλλειψη συγχωρητικότητος για τούς αδελφούς πού μας έφταιξαν! Πόσοι λόγοι αμαρτωλοί, πικροί και άστοχοι στο στόμα μας, πόσες επιθυμίες άθλιες κυριαρχουν στην καρδιά μας, πόσες σκέψεις έφάμαρτες μολύνουν συχνά το νου!
Please follow and like us:
Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία
0 σχόλια