ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΡΕΜΑΣΘΕΙΣΑ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως η Εκκλησία προβάλλει το Σταυρό, για να ενισχυθούμε στο μέσο του σταδίου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά και για να μας προετοιμάσει για την υποδοχή του Σταυρού κατά την Μεγάλη Εβδομάδα. Τι είναι Σταυρός;   Το κήρυγμα της σιωπής. Το δυνατότερο κήρυγμα είναι το κήρυγμα της σιωπής. Και ο Σταυρός είναι το συγκλονιστικότερο κήρυγμα. Το ξύλο της ελευθερίας.  Υπάρχει μεγαλύτερη δέσμευση από το Σταυρό; Και όμως το δέσιμο, το κάρφωμα του Σταυρού μας ελευθέρωσε.   Το ξύλο της υπακοής. Παραλληλίζεται από τους ιερούς υμνογράφους ο Σταυρός με το ξύλο της Εδέμ, με το ξύλο της παρακοής. Με εκείνο το ξύλο ο άνθρωπος κατέστη αμαρτωλός. Με το ξύλο του Σταυρού ο Αναμάρτητος Θεάνθρωπος έγινε Σωτήρας των αμαρτωλών. Με το ξύλο της Εδέμ η γλύκα έγινε πίκρα. Με το ξύλο του Σταυρού η πίκρα έγινε γλύκα.  Με το ξύλο της Εδέμ ο άνθρωπος νόμισε, πως θα γινόταν ελεύθερος και κατάντησε δούλος στο σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας και του θανάτου. Με το ξύλο του Σταυρού ο Θεάνθρωπος αιχμαλωτίσθηκε, για να χαρίσει σε μας την ελευθερία της ζωής. Με το ξύλο της Εδέμ νεκρωθήκαμε. Με το ξύλο του Σταυρού ζωοποιηθήκαμε. « Η εν ξύλο του Σταυρού κρεμασθείσα ζωή των απάντων, Χριστός ο Θεός, ζωοποίησον μου την ψυχήν, τεθανατωμένην τοις παραπτώμασι».   Ζωντανή είναι η πραγματικότητα, ότι από το ξύλο του Σταυρού αναπήδησε το φάρμακο για την φοβερότερη μορφή του καρκίνου για την αμαρτία. Όποιος καθαρίζεται και θεραπεύεται από αυτό τον καρκίνο, είναι όντως ελεύθερος. Ο Σταυρός έγινε για μας δύο πράγματα: Το ένα, Ομολογία. Φανταστείτε κάποιον να περιφέρει ένα Σταυρό σε όλο τον κόσμο. Κάτι τέτοιο έκανε ο Απόστολος Παύλος. Όπου και αν πήγαινε, περιέφερε ένα Σταυρό. Λέει σχετικά ο Ιερός Χρυσόστομος για τον αγαπημένο του Παύλο: «Πως πανταχού τον ουρανον, την γη την θάλασσαν, τα άλλα πάντα αφείς, την δύναμιν εκήρυττε του Χριστού, τον Σταυρόν περιφέρων».  Να ομολογούμε τον Σταυρό, έστω και αν αυτό σημαίνει κάποιο Σταυρό, μικρό ή μεγάλο.  Να μην ντρεπόμαστε  να κάνουμε το σημείο του Σταυρού. Να μιλάμε για το μυστήριο του Σταυρού. Να αγαπάμε τον Σταυρό.  Να κηρύττουμε τον Σταυρό, το μόνο κήρυγμα της σωτηρίας. Το άλλο Ζωή.  Ο Σταυρός είναι τρόπος ζωής. Αν βλέπαμε κάποιον να πετάει κάτω ένα Σταυρό και να τον πατάει, θα τον αφήναμε; Ασφαλώς όχι. Και όμως αυτό κάνουμε. Γιατί συνήθως θυμώνουμε; Διότι δεν μπορέσαμε να σηκώσουμε το σταυρό της υπομονής.  Γιατί γογγύζουμε στην αρρώστια; Διότι δεν μπορέσαμε να σηκώσουμε το σταυρό του πόνου. Γιατί αφήνουν πολλοί την οικογένεια τους; Διότι δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το σταυρό του γάμου.  Και υπάρχουν και οι φρικτότερες παραιτήσεις από την ζωή του Σταυρού. Γιατί τόσες μητέρες, τόσα ανδρόγυνα παραδίνουν το σπλάχνο τους, το παιδί τους, στο μαχαίρι της εκτρώσεως; Διότι δεν επιθυμούν το σταυρό της παιδοποιίας. Πετάμε τον ωραιότερο σταυρό στα σκουπίδια, στον υπόνομο!  Κάποτε μεγάλωνε η παράταξη των σταυροφόρων, εκείνων, που σηκώνοντας βαρύ σταυρό ακολουθούσαν τον Χριστό. Τώρα αυξάνεται η παράταξη των ανθρώπων, που απαρνούνται τον σταυρό τους, η παράταξη των ασταύρωτων. Πότε άραγε θα κατανοήσουμε την μεγάλη αλήθεια, ότι κανένας δεν θα περάσει  στον παράδεισο, αν δεν είναι φορτωμένος κάποιο σταυρό; Ο Σταυρός θα μας οδηγήσει στην αληθινή ελευθερία, στην ελευθερία των τέκνων του Θεού, στην ελευθερία της βασιλείας των ουρανών. Αμήν