Πάσχα καινόν, άγιον, Πάσχα μυστικόν”
Πλημμυρισμένοι με το πανευφρόσυνο φως της Αναστάσεως, το οποίο ανέτειλε από τον κενό και όλβιο τάφο του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, βιώνουμε και πάλι μέσα στο λειτουργικό χρόνο της εκκλησίας μας το θαύμα της Αναστάσεως ως γεγονός μιας νέας μεταγγίσεως της αναστημένης θεανθρωπίνου ζωής στη δική μας φθαρτή ψυχή.
Η βεβαιότητα της υπερβάσεως του θανάτου και της ανυψώσεως της χοϊκής σαρκός μας στη χώρα της αφθαρσίας μας γεμίζει χαρά και διοχετεύει στις καρδιές μας την άκτιστη χάρη του αναστάντος Χριστού, η οποία κατά τρόπο μεταφορικό εκφράζεται στη λαμπρή φωτοχυσία των ναών μας και στις αναμμένες πασχαλιάτικες λαμπάδες, τα αντίτυπα του “μεγάλου φωτός”, που κρατούν οι πιστοί.
“Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια”.
“Η χαρά της Αναστάσεως δεν είναι μια συναισθηματική ευφροσύνη, αλλά πληρότητα αγαλλιάσεων από την εμπειρία της νίκης.
Το “Αγιον Πάσχα” είναι η διάβαση του ανθρώπου από τη χώρα της δουλείας των εθνών στη χώρα της ελευθερίας των τέκνων του θεού.
Είναι η μετάδοση της νέας εν Χριστώ ζωής, η προσφορά ενός νέου τρόπου υπάρξεως.
Ο Χριστός με την ανάστασή Του μας ενσωμάτωσε στην αιώνιο ζωή του Θεού.
Δικαίως λοιπόν η ιερή υμνολογία μας επιστρατεύει τους πιο ωραίους χαρακτηρισμούς για να περιγράψει το υπέρκαλλο μεγαλείο της ημέρας.
Αυτή η εορτή πασών των εορτών υπερεόρτιος, αυτή η εορτή του παντός κόσμου εγκαίνιον και σωτήριο” αναφωνεί ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου.
“Το βαθύτερο νόημα του Πάσχα φανερώνεται στη ζωή της εκκλησίας.
Η ανάσταση του Κυρίου ως θαύμα επαναλαμβανόμενο στις καρδιές των πιστών είναι η ανακαινιστική και ζωοποιός δύναμη της εκκλησίας, το πάντοτε νέο μήνυμα του Ευαγγελίου, ο συνεχής ύμνος της θείας λατρείας, το “ηγέρθη ο Κύριος όντως”.
Εντούτοις δεν είναι σπάνιο να υποδουλώνονται οι άνθρωποι και να συμπνίγονται μέσα στη φθαρτότητα της καθημερινότητας.
Από τη ζωή όμως της νεκρώσεως, ως την απόγνωση και τη θλίψη, μόνο ο Αναστάς Κύριος μπορεί να μας λυτρώσει.
Εκείνος μπορεί να ανακαινίσει το κατακερματισμένο πρόσωπό μας και να δώσει στα μάτια μας την έκφραση της απλότητας, στα χείλη μας να χαμογελούν ειλικρινά, στο μέτωπό μας να καθρεπτίζει την καθαρότητα της καρδιάς μας, γενικά να μας χαρίζει τη φυσιολογική λειτουργία της υπάρξεώς μας.
Η ανάσταση του Χριστού σημαίνει πάντοτε μια δημιουργική και ανακαινιστική ενέργεια του Θεού εντός της κοινωνίας, η οποία με επιταχυνόμενους ρυθμούς αποδυναμώνεται ηθικά και καθημερινά καθίσταται όλο και πιο πτωχή σε αξίες και ιδανικά.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η ανάσταση είναι έγερση του πεσόντος, είναι ζωοποίηση του νεκρού, είναι ανακαίνιση του παλαιού.
Ο Χριστός δεν αποβάλλει τον κόσμο, όσο κι αν έχει διαστρεβλωθεί.
Τον προσλαμβάνει, τον συμφιλιώνει με τον Θεό και τον ανακαινίζει.
Η σήψη της κοινωνίας αφαιρείται με την ανάσταση.
Ο παραλογισμός στις ανθρώπινες σχέσεις λογικεύεται με την ανάσταση.
Το ψύχος της κακίας διαλύεται με το φως της αναστάσεως.
Η ανάσταση είναι δύναμη και νίκη.ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
0 σχόλια