Θυμάμαι τη μητέρα μου απ’ την προηγούμενη μέρα να ετοιμάζει με ευλάβεια το πρόσφορο και να το πηγαίνει στον Εσπερινό.
Φυλάγω στη σκέψη μου με γλυκειά νοσταλγία τα βραδυνά του Σαββάτου,
τότε που μαζευόμασταν γύρω απ’ τη μητέρα η οποία μας διάβαζε τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο της Κυριακής.
Ζητούσαμε συγχώρεση ο ένας απ’τον άλλο και προετοιμαζόμασταν να προσέλθουμε στο αγιο Ποτήριο.
Το χτύπημα της καμπάνας μας έβρισκε στο Ναό.
Φεύγαμε απ’ τη Θεία Λειτουργία κρατώντας στην καρδιά μας δώρο ανεκτίμητο τη θεϊκή ειρήνη. Εκείνη την ημέρα δεν κάναμε καμιά δουλειά.
Ξεχωριστή ετούτη η μέρα.
Μέρα χαράς, λατρείας στο Δημιουργό.
Αναστάσιμη μέρα της κάθε εβδομάδας μου …”.
Η ημέρα της Κυριακής ποτέ δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα.
Μια συνηθισμένη μέρα ..
. Το μόνο που την έκανε να ξεχωρίζει ήταν ότι είχα περισσότερο χρόνο.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι άνθρωποι γιορτάζουν αυτή την ημέρα.
Γιατί λαχταρούν τον ερχομό της.
Γιατί απ’ το πρωί χτυπάνε οι καμπάνες.
Κανένας δεν μπόρεσε να γεμίσει το ανεξήγητο κενό μου εκείνη την ημέρα.
Κανένας, εκτός απ’ το Χριστό.
Εκείνον που ήρθε και στη δική μου την καρδιά
Που έκανε τις καμπάνες να προσκαλούν και μένα στη θεία γιορτή. Κυριακή ημέρα.
Ημέρα Ανάστασης. Ημέρα Κυρίου. Γιορτάζει η Εκκλησία αυτή την ημέρα.
Γέφυρα το ’γιο Δισκοπότηρο που ενώνει γη και Ουρανό. ’για συνάντηση και είναι όλοι παρόντες. Μερικές φορές σκέφτομαι πόσες Κυριακές έχω χάσει στη ζωή μου …
Κύριε αξίωσέ με αυτή την μέρα πάντα να έρχομαι με λαχτάρα κοντά Σου …”.
Κυριακή! Ημέρα του Κυρίου! Ημέρα Ανάστασης του Χριστού αλλά και της δικής μου Ανάστασης!
Αλήθεια, τι είναι για μας η ημέρα της Κυριακής;
Είναι ημέρα αγιασμού ή μήπως ημέρα ξεκούρασης,
ανάπαυσης,
ευκαιρία για εξορμήσεις,
ημέρα εργασίας;
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη απ’ την ανάπαυση του σώματος,
αλλά προπάντων απ’ την ανάπαυση και την ενίσχυση της ψυχής.
Η Κυριακή δεν είναι ημέρα δική μας αλλά του Θεού ημέρα.
Η Κυριακή δεν είναι για τις δουλειές, είναι για την Εκκλησία.
Η Κυριακή είναι για μας τους Χριστιανούς η ημέρα του Θεού,
η αγία,
η πιο ένδοξη εορτή.
Λοιπόν τέτοια μέρα και να μην την τιμούμε;
Να μην την αγιάζουμε;
Μα τότε τι Χριστιανοί είμαστε;
Ολόκληρη η εβδομάδα πέρασε μέσα στον αγώνα,
μέσα στις χίλιες δυο φροντίδες για τις ανάγκες της καθημερινής ζωής.
Αλλά αύριο είναι Κυριακή. Οι καμπάνες μας προσκαλούν.
Το μήνυμα τους είναι και μοναδικό.
“‘Ανθρωπε μου σήκωσε τα μάτια πάνω απ’ τη γη.
Πατρίδα σου ο Ουρανός”.
Αύριο είναι η μέρα αφιερωμένη στον Κύριο και στην ψυχή μας.
Ο Κύριός μας περιμένει στην εκκλησία.
Πώς θα του αρνηθούμε τέτοια πρόσκληση;
0 σχόλια