Η θεία λειτουργία

Στη σταύρωση του Χριστού παρευρέθηκαν τρείς κατηγορίες ανθρώπων.
Εκείνοι που πήγαν να τον ειρωνευτούν και εμπαίξουν, να τον φραγγελώσουν και να τον σταυρώσουν.
Άλλοι που πήγαν από περιέργεια,
και τέλος τα πρόσωπα που τον αγαπούσαν όπως η Παναγία μητέρα του, ο αγαπημένος μαθητής του Ιωάννης, οι ευσεβείς γυναίκες, για να συμπαρασταθούν στο μαρτύριο.
Στους Ιερούς Ναούς που τελεσιουργείται η αναίμακτη θυσία,
συναντώνται και οι τρείς κατηγορίες σε κυμαινόμενους αριθμούς και διαθέσεις.
Έκαστος οφείλει να ανακρίνει τον εαυτό του σε ποια κατηγορία ανήκει.

«Ο Θεός λειτουργεί μέσα στον κόσμο και αλλοιώνει τον άνθρωπο.
Ξυπνά εντός του τη μανία του ουρανού και φωτίζει τη ζωή του με το φως της αλήθειας.
Η θεία λειτουργία είναι το προγεφύρωμα της αιωνιότητος,
αλλά και το κάστρο όπου καταφεύγει για να εγκαρδιωθεί,
πριν ξαναβγεί στη μάχη
με την καθημερινότητα και με την πονηριά των επιγείων του μεγάλου εχθρού του Σατανά.

Όταν μέσα στον κόσμο δεν λειτουργεί ο Θεός,
τότε ο πολιτισμός σχηματοποιείται γιατί δεν διαθέτει την πνοή του αιωνίου,
γιατί υποκύπτει κι’ αυτός στο θάνατο,
γιατί δεν υπάρχει ένας αλλά ποικίλοι πολιτισμοί.

Η θεία λειτουργία αποκαλύπτει την ουσία του πολιτισμού
που είναι πόθος και πάθος αρτίωσης του ανθρώπου,
άρα πάθος και πόθος για την αιωνιότητα.
Όσο πιο κοντά στην αιωνιότητα, τόσο πιο πολιτισμένοι είμαστε.
Η ζωή υφαίνεται γύρω από το Άγιο ποτήριο,
ο πολιτισμός έχει για κέντρο το άγιο θυσιαστήριο
κι’ ο Θεός έρχεται ερωτευμένος και παραδίνεται στους ανθρώπους,
για να δώσει στη ζωή αυτή ουράνια σημασία, κύρος αθανασίας.

Όσο υπάρχουν Εκκλησίες που λειτουργούνται,
όσο ο Θεός ασκεί τη σωτηριώδη λειτουργία Του μέσα στον κόσμο,
η οικουμένη μπορεί να φτάσει ως το χείλος της αβύσσου,
αλλά αυτό το Σώμα και το Αίμα που χύνεται στο θυσιαστήριο
θα την συγκρατεί και θα της δίνει πίστωση ελευθερίας.
Θα της αποκαλύπτει την αδελφοσύνη των ανθρώπων,
θα της καταλύει τη μοναξιά,
θα την εφοδιάζει με την έξαρση του μυστηρίου και με το πάθος του Θείου έρωτα.

Μέσα στη Λειτουργία, εγώ εσύ, όλος ο κόσμος αγωνίζεται μαζί με τον Θεό για τη αθανασία του.
Και η αθανασία έχει τη γεύση της αγάπης και της θυσίας».
Η Εκκλησία είναι το πλοίο του Χριστού που ταξιδεύει στον κόσμο τούτο.
«Θάλασσά εστιν ο κόσμος».
Η αγία μας Εκκλησία είναι το πλοίο που ταξιδεύει προς τη Βασιλεία του Θεού.
Κυβερνήτης ο Χριστός.
Πρωρεύς(=αξιωματικός του πλοίου) ο επίσκοπος,
ναύτες οι πρεσβύτεροι και επιβάτες το πλήθος των αδελφών του Χριστού.
Βυθός ο κόσμος, αντίθετοι άνεμοι οι πειρασμοί,
οι διωγμοί οι κίνδυνοι «και αι παντοδαπαί θλίψεις ταις τρικυμίαις».
Ο Χριστός μας μαζεύει από τη χώρα του θανάτου.
Μας αναγεννά με το άγιο Βάπτισμα.
Μας τρέφει με το Σώμα και το Αίμα του.
Μας αναδεικνύει κληρονόμους της βασιλείας Του.
Ερχόμαστε στη ζωή, για να ομολογήσουμε και να εκτελέσουμε τον προορισμό μας.
Ο καθένας έχει τον δικό του.
Αυτός είναι η κοινή μας διακονία,
η κοινή μας Λειτουργία «εις ενός Πνεύματος Αγίου κοινωνίαν».