Άνθρωποι δίχως Θεό και ηθικές αρχές στον πόνο της ασθένειας διαλύονται
και καταντούν αξιολύπητοι.
Ο Θεός δεν τους αποστρέφεται, αλλά τους επισκέπτεται διαφορότροπα
με διάφορα φάρμακα για να τους θεραπεύσει κι όχι να τους πληγώσει και πικράνει.
Ο θείος και ιερός Χρυσόστομος θαυμάσια συμβουλεύει
να μη γογγύζουμε εύκολα με τα δυσάρεστα που μας βρίσκουν και μάλιστα να μη βλασφημούμε. Μήπως έτσι, λέει, θα γίνει πιο ελαφρύς ο πόνος μας;
Ούτε χρειάζεται να πολυεξετάζουμε τους λόγους και τις αιτίες
και τις αφορμές και να ζητάμε πολλές εξηγήσεις για όλα αυτά
που μας επιτρέπει η πανσοφία του Θεού.
Να μη λησμονάμε ποτέ πως η παρούσα ζωή είναι στάδιο
άθλων και αγώνων και η άλλη ζωή είναι επάθλων και αιώνιας ανάπαυσης.
Στις δυσκολίες, τις συμφορές και τους πόνους να επικαλούμεθα τη σωστική
βοήθεια του Θεού με κάθε εμπιστοσύνη.
Πάντοτε παραμένει επίκαιρο το θέμα της ασθένειας.
Πολλοί οι ασθενείς στα σπίτια, στα νοσοκομεία, στους δρόμους.
Είμαστε εμείς οι ίδιοι ασθενείς ή δικοί μας άνθρωποι.
Σήμερα εμείς, αύριο άλλοι και το αντίθετο.
Ο πόνος κτυπά όλες τις πόρτες, όλες τις ώρες αδιάκριτα,
πλουσίων, φτωχών, νέων, ηλικιωμενων, μορφωμένων, αμόρφωτων, όλων.
Γιατί ν’ αρρωσταίνουμε και γιατί να πονάμε;
Το ίδιο ερώτημα επανέρχεται με δριμύτητα.
Δεν είναι μόνο από τις αμαρτίες οι διάφορες αρρώστειες.
Αρρώστειες πολλές και μεγάλες είχαν και οι άγιοι.
Οι αρρώστειες μας κάνουν να θυμηθούμε τον λησμονημένο Θεό,
να τον επικαλεσθούμε, να συνδεθούμε μαζί του.
Η μνήμη του Θεού συντείνει στην ειλικρινή μετάνοια.
Οι αρρώστειες είναι, αλήθεια,
για να μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό και όχι να μας απομακρύνουν από Αυτόν.
Την πίστη μας στον Θεό αποδεικνύουμε με την υπομονή στις δοκιμασίες
και μάλιστα στον πόνο των ασθενειών.
Αν ο πόνος σ’ έκανε συμπονετικό κέρδισες.
Αν η ασθένεια σ’ έφερε να θυμάσαι πιο πολύ τον ουρανό είσαι ευλογημένος και μακάριος.
Αν ο πόνος σου καθάρισε τα μάτια, για να βλέπεις πιο βαθειά τα γεγονότα και τα πράγματα,
τότε είσαι πλούσια κερδισμένος.
Αν ο άγιος πόνος σ’ έκανε, αδελφέ μου,
πιο καρτερικό,
πιο γενναίο,
πιο διαλλακτικό και ανεκτικό να ευχαριστείς εκ βαθέων τον Θεό που αρρώστησες.
Γιατί αρρώστησες και κέρδισες τελικά έτσι.
Δίχως πόνο έχεις πολλές κατακτήσεις, αλλά όχι αληθινές γνώσεις.
Ο πόνος σμιλεύει και τελειοποιεί τον άνθρωπο.
Δίχως τον πόνο ο άνθρωπος θα ήταν σκληρός και ακατέργαστος.
Ο πόνος γεννά τα δάκρυα και τα δάκρυα την κάθαρση.
Τα δάκρυα ποτίζουν τα ευώδη άνθη της κατάνυξης,
της συντριβής,
της ευλάβειας,
της ευσέβειας,
της ευλογίας.
Δεν υπάρχει άνθρωπος δίχως πόνο.
Πήγε κάποτε ένας να πει τον πόνο του σε κάποιον και δεν πρόλαβε
και του είπε πρώτα ο άλλος τον πόνο του κι ήταν τόσο πιο μεγάλος
που δεν τόλμησε να πει τον δικό του.
Δίχως τον πόνο θα είμασταν πιο πονεμένοι,
πιο σκληροί, πιο ανάλγητοι, πιο αδιάφοροι και πιο άγριοι.
Κατά τον ιερό Χρυσόστομο δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο αυτό
που να μη δοκιμάζει στη ζωή του πόνο.
Αν δεν πονέσει σήμερα, θα πονέσει αύριο κι αν όχι αύριο σίγουρα μεθαύριο.
Κύρια πηγή του πόνου η αμαρτία.
Ο πόνος είπαν είναι ο φρουρός της υγείας.
Σαν ένα καμπανάκι μας αφυπνίζει.
Αν δεν πονούσαμε δεν θα πηγαίναμε ποτέ στον ιατρό.
Ο πόνος είναι σαν ένα σήμα κινδύνου,
που εκπέμπεται για να μας γλυτώσει από τα χειρότερα.
Αυτά ισχύουν και για το σώμα και για την ψυχή.
Έτσι ο πόνος καταντά σ’ ευλογία και για το σώμα και για την ψυχή.
Ο πόνος ακόμη καθίσταται σαν ένα προληπτικό εμβόλιο για να μη υπερηφανευόμεθα.
Ο πόνος μπορεί να γίνει μία οδός επιστροφής στον Θεό.
Ο πόνος γεννά την ωραία και θεάρεστη συμπόνια.
Ο πόνος δοκιμάζει την αγάπη μας στον Θεό.
Ο πόνος μας ζυγίζει,
μας σμιλεύει,
μας καλλιεργεί,
μας ωριμάζει,
μας ωραιοποιεί.
Please follow and like us:
Κατηγορίες: Ελπίδα
0 σχόλια