»Ὁ χρόνος συνυφαίνεται μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν κατευθύνει στὸν θάνατο.

»Ὁ χρόνος συνυφαίνεται μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν κατευθύνει στὸν θάνατο.
Ὅπως οἱ ἐπιβάτες τοῦ πλοίου ὁδηγοῦνται στὸ λιμάνι, ἔστω καὶ ἂν κοιμοῦνται καὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται τίποτε, ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ὁδηγοῦνται φυσιολογικὰ στὸ τέλος τῆς ζωῆς τους.
«Κοιμᾶσαι καὶ ὁ χρόνος σὲ παρατρέχει.
Εἶσαι ξυπνητὸς καὶ ἔχεις φροντίδες, ἀλλὰ ἡ ζωὴ δαπανᾶται, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ δὲν γίνεται ἀντιληπτό.
Ὅλοι τρέχουμε κάποιον δρόμο, σπεύδοντας ὁ καθένας πρὸς τὸ τέλος…
Ὅλα περνοῦν καὶ μένουν πίσω σου…
Τέτοια εἶναι ἡ ζωή.
Οὔτε οἱ χαρὲς της εἶναι μόνιμες οὔτε οἱ λύπες της διαρκεῖς.
Καὶ ὁ δρόμος δὲν εἶναι δικός σου, οὔτε τὰ παρόντα δικά σου.»
Μέγας Βασίλειος
Η αμαρτία είναι εκείνη, που κάνει σκληρή την καρδιά του ανθρώπου. Οι τυφλοί διαβάζουν με τα πέλματα των δακτύλων του χεριού τους, γνωστή και ως μέθοδο Μπράιγ. Και αυτό που φοβούνται είναι, να μην σκληρυνθούν τα πέλματά τους, γιατί τότε δεν θα μπορούν να αναγνωρίζουν τα γράμματα δια της αφής και δεν θα μπορούν να διαβάζουν.
Κατά τον ίδιο τρόπο, αν σκληρυνθεί η καρδιά του ανθρώπου, λόγω της αμαρτίας, τότε ο άνθρωπος αδιαφορεί και απορρίπτει τον Χριστό και δεν Τον αναγνωρίζει ως δημιουργό και σωτήρα Του.
Ο Χριστός όταν λογχίστηκε στην πλευρά Του από ένα Ρωμαίο στρατιώτη, προκειμένου να διαπιστώσει αν είναι νεκρός, τότε βγήκε από την πλευρά του Χριστού αίμα και νερό.
Πολλοί αιώνες αργότερα και σύμφωνα με την σύγχρονη επιστήμη, τα στοιχεία αυτά που μας δίνει η Αγία Γραφή, αποδεικνύουν ότι ο Χριστός πράγματι πέθανε.
Συγκεκριμένα ο Σίμπσον, ο εφευρέτης του χλωροφορμίου, απέδειξε, ότι ο χωρισμός του ορού από το αίμα είναι ένδειξη θανάτου.
Το αίμα που βγήκε από την πλευρά του Χριστού, συμβολίζει την Θεία Κοινωνία, ενώ το νερό συμβολίζει το Βάπτισμα.
Η Εύα «λογχίστηκε» από τον διάβολο και γέννησε θάνατο, ενώ ο Χριστός λογχίστηκε από τον Ρωμαίο στρατιώτη και γέννησε Ζωή.
Άπλωσε η Έυα τα χέρια της στον απαγορευμένο καρπό, άπλωσε και ο Χριστός τα χέρια Του πάνω στο Σταυρό.
Παρέβει την εντολή ο Αδάμ και παρήκουσε, έγινε ο Χριστός υπήκουος μέχρι θανάτου, για να θεραπεύσει την αμαρτία. Ήταν το δέντρο (ξύλο), από όπου ο καρπός της παρακοής, επί του ξύλου κρεμάστηκε ο Χριστός!
Κήπος και παράδεισος ήταν εκεί που έπεσε ο Αδάμ και από όπου εξορίστηκε, κήπος ήταν και στην Γεσθημανή, όπου ο Χριστός προδώθηκε.
Ισοθεϊα και δόξα φαντάστηκε ο Αδάμ, ατιμία και φτυσίματα δέχθηκε ο Κύριος! Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο Χριστός υπέστη ακριβώς τις αντίστροφες ενέργειες, που έκαναν οι Πρωτόπλαστοι στην πτώση τους, προκειμένου να θεραπεύσει την παρακοή και τα αποτελέσματα που επέφερε αυτή.

Please follow and like us: