«Ποιος είναι ο πλησίον»;

«Ποιος είναι ο πλησίον»;
Καθώς ξεκινάμε αύριο την περίοδο της Σαρακοστής για τα Χριστούγεννα, ο Κύριος με την παραβολή του καλού Σαμαρείτη μας υπενθυμίζει το κέντρο της πίστης μας, στην οποία περικλείεται όλο το νόημα της σωτηρίας, της σχέσης με τον Θεό, τον πλησίον και τελικά με τον εαυτό μας.
Και τίθεται το ερώτημα: «Ποιος είναι ο πλησίον»;
Δυστυχώς, πολλοί λέμε πως αγαπάμε τον Θεό αλλά δεν το εννοούμε. Αρνούμαστε την απροϋπόθετη αγάπη για την οποία σταυρώθηκε ο Χριστός, την θυσιαστική αγάπη που δεν περιμένει ανταπόδοση.
Όλο για αγάπη μιλάμε αλλά δεν την εννοούμε, ξύλινη είναι η γλώσσα μας και διαφορετική η πράξη μας. Συγκινούμαστε όταν ακούμε κηρύγματα για την Χριστιανική αγάπη και μιλάμε κι εμείς στους άλλους γι’ αυτήν. Πως γίνεται πράξη, ζωή, καθημερινότητα, αυτή η απροϋπόθετη αγάπη προς τους άλλους;
Ένας Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ρατσιστής, ούτε μισογύνης, ούτε να στρατεύεται σε ιδεολογίες του κόσμου τούτου, ούτε μισεί τους άλλους επειδή είναι αλλόφυλοι ή ετερόδοξοι. Όποιος καταλαβαίνει την παραβολή του καλού Σαμαρείτη δεν μπορεί να είναι ηθικολόγος, ούτε ευσεβιστής, ούτε να κόπτεται για οποιαδήποτε είδους καθαρότητα, κοινωνική, φυλετική ή θρησκευτική.
Γίνεται όμως, όταν κλεινόμαστε, στην ψευδοαυτάρκειά» μας, σ’ ένα αυτιστικό «εμείς», στην άρνηση όσων δεν είναι ίδιοι με εμάς, αντί να προσευχόμαστε να φωτίσει τους άλλους, τους κατηγορούμε και τους μισούμε, λησμονώντας τον λόγο «Εγώ σας λέω, να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται, ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και προσεύχεσθε δια εκείνους που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν». Πόσο μακριά είμαστε Θεέ μου από τον λόγο Σου!
«-Αυτό να κάνεις και θα κερδίσεις την Βασιλεία», λέει ο Χριστός και συμπληρώνει: «-Πήγαινε και κάνε κι εσύ το ίδιο» Κι όμως! Πιάνουμε τον εαυτό μας ασυνείδητα να επικροτεί την βία: -Καλά του κάνανε. Ας πρόσεχε. Είναι Καθολικός, Τούρκος, μετανάστης, δεξιός, αριστερός, ομοφυλόφιλος, ανήθικος, εχθρός. Ξεχνάμε πως όλοι είναι «πλησίον» κι ότι εμείς έχουμε κληθεί να γίνουμε ιεραπόστολοι της αγάπης του Χριστού και με το παράδειγμά μας, να θυμίσουμε πως πανδοχείο είναι η Εκκλησία. Η ανασφάλεια και ο φόβος του αύριο μας εξωθούν στο μίσος, στην κατηγόρια, και λησμονούμε πως μία είναι η οδός: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο».
Όσοι μισούν και αρνούνται τον αδελφό, δεν γνώρισαν, τον αληθινό Θεό, ο οποίος είναι αγάπη και τα πάντα περιβάλλει και την οδό προς Αυτόν δεν την έχουν βρει ακόμα».
-Είθε να μας φωτίσει ο θεός αδελφοί μου να γίνουμε σαν τον καλό Σαμαρείτη Χριστό, ώστε να φτάσουμε να προγευτούμε την Βασιλεία από τούτη εδώ την ζωή. Αμήν.