Ὁ Χριστός μᾶς ἀγαπάει!
Ὁ Χριστός μᾶς ἀγάπησε ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν –
δέν γίναμε δίκαιοι καί καλοί καί γι’ αὐτό μᾶς ἀγάπησε.
Αὐτό ἰσχύει καί τώρα, ὄχι μόνο στά χρόνια ἐκεῖνα πού ἦταν στή γῆ ὁ Χριστός.
Καί τίποτε δέν μπορεῖ νά τό χαλάσει.
Καθένας μας (ὅποιος κι ἄν εἶναι) μπορεῖ αὐτή τή στιγμή νά λάβει μέσα του πληροφορία
αὐτῆς τῆς πραγματικότητος καί μάλιστα κατά προσωπικό τρόπο:
«Ὅποιος κι ἄν εἶσαι, ὅπως κι ἄν εἶσαι, ἐγώ σέ ἀγαπῶ».
Φωνάζει ὁ Κύριος, κραυγάζει ὅτι χωρίς νά τό ἀξίζουμε μᾶς ἀγαπάει καί μᾶς σώζει.
Τό πιστεύεις αὐτό; Τρέξε στόν Χριστό.
Αὐτή τή στιγμή ἀκοῦμε αὐτά τά λόγια.
Ἄν κάθε λέξη πού ἀκοῦς, ὄχι ἁπλῶς τή δέχεσαι ἀνεπιφύλακτα,
ἀλλά χωρίς νά δείξεις ἀδιαφορία καί χωρίς νά ἀντιδράσεις
ἀφήνεις τό νόημά της νά περάσει καί νά φθάσει βαθιά μέσα σου,
μέ μιά ἐμπιστοσύνη ὅμως, τό θαῦμα θά γίνει στήν ψυχή σου.
Θά εἶναι ὁ καρπός τοῦ Χριστοῦ στήν ψυχή σου αὐτό τό ἔργο.
Ὁ Χριστός τό κάνει, ἀλλά μέσα ἀπό τή δική σου συνεργία,
καί ὁ καρπός μένει μέσα στή δική σου ψυχή
. Καί μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός μιά συγκεκριμένη προσωπικότητα,
ὥστε μέ αὐτήν νά καρποφορήσουμε τή σωτηρία μας
. Ἀπό αὐτῆς τῆς ἀπόψεως, ἡ προσωπικότητά μας εἶναι μιά περιουσία,
πού μᾶς ἐμπιστεύτηκε ὁ Χριστός.
Ὅμως παίζει ρόλο ἡ ἐμπιστοσύνη.
Ὅ,τι θά γίνει, θά γίνει μέ τήν ἐμπιστοσύνη πού θά δείξεις.
Ἄν σέ δεῖ ὁ Χριστός νά εἶσαι ἐσύ πρόθυμος νά δεχτεῖς τό καθετί πού ἐπιτρέπει
χωρίς καθόλου νά σκανδαλίζεσαι, ὅπως κι ἄν ἔχουν τά κατά σέ,
τότε θά ἔρθει στιγμή πού θά σέ εὐλογήσει ἀφειδῶς.
Βέβαια, θά ἀφήσει νά πάθεις πολλά· ὄχι γιά ἄλλο λόγο,
ἀλλά γιά νά σέ πείσει νά ἀφήσεις τήν ὅλη ἀρνητικότητά σου.
Ἐπί τό ἔργον, λοιπόν!
Τί σημαίνει αὐτό;
Σημαίνει, ἀδελφοί μου, πώς ἔχουμε ἐργασία νά κάνουμε.
Μήν ἀφήνεσαι στήν ἁμαρτία νά σέ νεκρώσει,
νά σέ ἀχρηστέψει μέ τήν ὅλη ἀθυμία πού προκαλεῖ,
καθώς σέ βάζει νά βουλιάζεις στήν ὅποια ἀρνητικότητά σου,
στήν ἀπογοήτευση, στή μελαγχολία, στήν ἀκεφιά, στή δυσθυμία, στήν κατάθλιψή σου.
Ὄχι, ὄχι. Ζεῖ Κύριος παντοκράτωρ!
Ἔγειρε ὁ καθεύδων καί ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν καί ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.
Ἔτσι θά σέ φωτίσει ὁ Χριστός γιά τά περαιτέρω.
Καί γιά νά μή νομίζει κανείς πώς αὐτά εἶναι θεωρίες ἄπιαστες καί χαθεῖ στά λόγια,
θά πάει ἀμέσως νά ἀναζητήσει τήν ἀσφάλεια,
πού εἶναι ἡ τήρηση τῶν συγκεκριμένων ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ,
τό συγκεκριμένο θέλημα τοῦ Θεοῦ κάθε στιγμή.
Γι’ αὐτό ὁ Κύριος στέλνει τούς μαθητάς καί τούς λέει:
Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη …
διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν.
Οἱ πρῶτοι πού ἀπετέλεσαν τήν Ἐκκλησία τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀφοῦ βαπτίσθηκαν,
μετά ἔνιωσαν τήν ἀνάγκη νά εἶναι κάθε μέρα προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων.
Τό ζοῦσαν αὐτό μέσα τους σάν μιά ἀνάγκη γιά τροφή τῆς ψυχῆς.
Βρῆκαν τόν δρόμο τους, βρῆκαν τή σωτηρία –
τό βίωναν αὐτό– καί μέσα τους εἶχαν αὐτό τό πνεῦμα, αὐτή τή νοοτροπία:
Μέ ἐπιμονή καί σταθερότητα συνεχῶς βρίσκονταν κοντά στούς ἀποστόλους
καί ἐντρυφοῦσαν στή διδαχή τους.
Διδαχή κάθε μέρα.
Κάπως ἔτσι θά ἦταν καλό νά ξεκινήσουμε τόν καινούργιο χρόνο.
Κάπως ἔτσι νά βάλουμε μιά ἀρχή.
Ἐσύ γνωρίζεις τί ἔχει πεῖ ὁ Χριστός;
Μήπως ἐπαναπαύεσαι ἁπλῶς στό ὅτι εἶσαι ὀρθόδοξος;
Μά εἶσαι ὀρθόδοξος, ἀκριβῶς γιά νά ζήσεις ὡς ὀρθόδοξος.
Τί εἴδους χριστιανισμός εἶναι αὐτός πού ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα;
Ἀγάπη ἔχουμε, θέλουμε νά ἔχουμε;
Αἰσθάνεσαι τήν ἀνάγκη νά βρεῖς τροφή γιά τήν ψυχή σου;
Διψᾶς τή διδαχή τοῦ Χριστοῦ μέ ἕνα τέτοιο πνεῦμα;
Ἔχεις καημό νά ἀνοίξει ἡ καρδιά σου καί νά ἔχεις κοινωνία μέ τόν πλησίον,
νά τόν ἀγαπήσεις ἤ δέν σέ ἀφήνει ὁ φιλοτομαρισμός νά δεῖς κάν τόν διπλανό σου;
Κάποτε καθένας μας θά συνειδητοποιήσει τήν ἀξία τῆς στιγμῆς αὐτῆς καί θά πεῖ:
«Καλά πού μέ ἀξίωσε ὁ Θεός καί βρέθηκα τότε ἐκεῖ πού βρέθηκα
καί ἄκουσα αὐτά πού ἄκουσα καί τά δέχτηκα ἔτσι ἐκεῖνο τό βράδυ…»
Διότι ὁ καρπός πού θά φέρει ὁ Χριστός εἶναι καρπός.
Ὅταν θά ἔλθει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, δίνει καρπό στόν ἄνθρωπο.
Δέν εἶναι λόγια αὐτά οὔτε τῆς φαντασίας ἀποκυήματα οὔτε ἁπλῶς εὐγένειες ἀνθρώπινες.
Ὅλα αὐτά μᾶς τά προσφέρει ἡ Ἐκκλησία.
Ἔτσι εἶναι ἕτοιμος κανείς ἀνά πᾶσαν στιγμήν γιά τήν παρουσία τοῦ Κυρίου καί ποτέ δέν θά κινδυνεύσει ἀπό κάποιον λαοπλάνο καί ψεύτη.
Μέ αὐτό τό πνεῦμα, ἀδελφοί μου, Καλή Χρονιά!
Καλό δρόμο νά ἔχουμε στήν πορεία μας αὐτή.
Μή φοβᾶσθε.
. Ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα.
Ἄν εἶσαι χριστιανός, ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα ἐκείνη, καί μόνος σου τό ἐπιζητεῖς:
νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα.
Οὔτε τίς ἀρρώστιες τίς φοβᾶται κανείς οὔτε τά ὅποια ἄλλα.
Ὁ ἄλλος κόσμος, ὁ καημένος, πού δέν ξέρει, ποῦ νά στηριχθεῖ;
Ἐμεῖς ἔχουμε τόν Χριστό!
Μέ αὐτό τό πνεῦμα, ἀδελφοί μου, Καλή Χρονιά!
0 σχόλια