Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός..»
Ὁ χριστιανισμός ἐκπολιτίζει,
ἀλλά ὁ πολιτισμός δέν ἐκχριστιανίζει.
Θεωροῦμε κατόρθωμα, ὅτι φθάσαμε σέ μηχανές πού «σκέπτονται»
καί ἐνεργοῦν σάν «ἄνθρωποι».
Ὁ κίνδυνος ὅμως εἶναι, νά καταντήσουν οἱ ἄνθρωποι,
νά σκέπτωνται καί νά αἰσθάνωνται σάν μηχανές.
Ἤ, μήπως ἤδη ἔχουμε καταντήσει ἔτσι; Διερωτώμεθα…
Τήν ἐποχή μας κατακλύζουν οἱ »κομπιοῦτερς – μνῆμες».
Ὁ σύγχρονος ὅμως ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος χωρίς Χριστό,
πάσχει κυρίως ἀπό »κομπιοῦτερ – λήθης».
Δηλαδή, θέλει καί προσπαθεῖ νά ξεχάση τούς φόβους του,
τίς ἀνασφάλειές του
καί τίς ἐν γένει ἐνοχές του
καί ὄχι νά ἀποβάλλη τά πάθη του καί ὅλες τίς συνέπειες ἀπό αὐτά
Ἐνῶ, ὅταν καί ἐάν ζοῦμε κατά Θεόν,
θέλουμε, ὄχι νά ξεχάσουμε τά πάθη μας,
ἀλλά νά τά θεραπεύσουμε.
Ταλαίπωρε ἄνθρωπε, ψάξε μέσα σου, ψάξε γιά σένα.
Ἀπό σένα πηγάζουν ὅλα, ἀπό τά πάθη σου,
ἀπό τόν ἐγωϊσμό σου,
ἀπό τίς ζήλειες σου,
ἀπό τίς κακίες,
τά κόμπλεξ σου καί τόσα ἄλλα.
Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ ἑαυτός.
Μή στάζης δηλητήριο, δέν προξενεῖς τίποτε στούς ἄλλους.
Ἐσύ μόνος σου αὐτοδηλητηριάζεσαι καί αὐτοτιμωρεῖσαι.
«Ὑπάρχουν λάθη, πού τά δικαιολογῶ καί πάθη πού τά συγχωρῶ, εἶναι τά δικά μου».
Ἐγωισμός, ὑπερηφάνεια, πλεονεξία, φιλαυτία, αὐταρέσκεια κ.λ.π.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ἀντί νά ἀγωνίζωνται πῶς θά ζήσουν κατά Θεόν,
ἀπεραντολογοῦν σέ σχολαστικές συζητήσεις περί Θεοῦ καί Ἁγίων.
Ἄν τύχη καί δοῦν δύο πόρτες,
πού στή μία εἶναι γραμμένο »παράδεισος»
καί στήν ἄλλη »Διάλεξις περί Παραδείσου»
θά προτιμήσουν νά μποῦν στήν δεύτερη πόρτα….
Μέ τίς ἀτέρμονες δογματικές συζητήσεις,
ἐκζητήσεις καί ἐκκλησιολογικές φιλονεικίες
ἐπιχειροῦμε νά μποῦμε στά οἰκογενειακά τοῦ Θεοῦ.
Καί τό μόνο πού καταφέρομε εἶναι νά μένωμε,
δυστυχῶς, ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.
«Ὅλοι εἴμαστε, ἀναμφισβήτητα, παιδιά τοῦ Θεοῦ,
ἀλλά πόσοι ἀπό μᾶς βρίσκονται στό σπίτι τοῦ Πατέρα τους»;

Please follow and like us:
error
fb-share-icon

0 σχόλια

Αφήστε μια απάντηση

Σύμβολο κράτησης θέσης avatar

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *