Πολλοί άνθρωποι σκεπτόμενοι με κοσμικό φρόνημα αναρωτιούνται γιατί ο Θεός επιτρέπει κατά καιρούς άπιστοι άνθρωποι να διώκουν,
 να κατατρέχουν και να δολοφονούν τους χριστιανούς,
 σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Στον έφεδρο αξιωματικό σχετικά πως ο Θεός δεν επιτρέπει.

Περιγράφετε την αληθινή ιστορία των παθών σας στην αιχμαλωσία,
 η οποία είναι πράγματι διδακτική.
Τρεις φορές οι εχθροί σας οδήγησαν στο απόσπασμα και τις τρεις φορές σας γύρισαν χωρίς κάποιον ορατό λόγο.
Είναι αόρατος ο λόγος από εσάς αλλά όχι από Εκείνον που σας δημιούργησε.
 Μόνος λέτε πως εκείνες τις φοβερές ώρες ασταμάτητα προσευχόσαστε μ’ όλη σας την καρδιά στον Θεό.
«Επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι άνθρωπος», λέει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. 55, 2).
Ο αυτοκράτωρ Λέων ο Ε’ ο Αρμένιος, ανήλθε στον θρόνο το 813 μ. Χ. και διέπρεψε ως στρατηγός κατά των Αράβων.
 Ως βασιλιάς νίκησε και σκότωσε τον Κρούμο,
 ηγέτη του μεγάλου βουλγαρικού στρατού.
 Εργάστηκε για την αναδιοργάνωση του κράτους και του στρατού.
 Δολοφονήθηκε από συνωμότες.
Ο Αρειανός βασιλιάς Βαλέντιος τρεις φορές πήρε καλαμάρι να υπογράψει την απόφαση της δίωξης κατά του Μεγάλου Βασιλείου και τις τρεις φορές του έσπασε.
 Έκπληκτος ο βασιλιάς σκίζει την απόφαση και αφήνει τον άγιο στην ησυχία του.

Διαβάστε το Ευαγγέλιο,
 διαβάστε αυτό το μοναδικό και άγιο Βιβλίο της ζωής,
 και θα μάθετε την αλήθεια και θα γνωρίσετε πολλά μυστικά.
Εκεί ερμηνεύεται και η δική σας περίπτωση.
 Κάποτε κακεντρεχείς Εβραίοι ήθελαν να συλλάβουν και να σκοτώσουν τον Κύριο  Ιησου Χριστό. Αλλά δεν τους επετράπη.
Γιατί; «…Ουδείς επίασεν αυτόν, 
ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού» (Ιωάν. 8, 20),
 Τι μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο αν ο τα πάντα ορών Κύριος δεν επιτρέψει ή δεν αφήσει; Τίποτα.
Γι’ αυτό οι δεσμοφύλακές σας και δήμιοί σας,
τρεις φορές προσπάθησαν και τις τρεις απέτυχαν,
 αν και τίποτα στον κόσμο δεν φάνηκε να εναντιώνεται στην εξουσία που είχαν πάνω σας.
 Αλλά εναντιώθηκε Εκείνος που έχει την εξουσία πάνω στον κόσμο και στους ανθρώπους.
Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχάσετε τι έκανε ο Ύψιστος για σας.
Αλλά μιλήστε στον περίγυρό σας γι’ αυτό,
 ώστε και οι άλλοι να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σ’ Αυτόν.

» Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε,
 σκέπε με, και διαφύλαττε τον δούλο σου από παντός κακού ψυχής τε και σώματος,
και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου.
 Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου.
 Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλιάς σου,
 ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
 Χαίρε και ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε,
 και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων
 και Μήτηρ των χριστιανών,
 βοήθησόν μοι τω δούλω σου.
 Ω Μαρία παναμώμητε,
 χαίρε νύμφη ανύμφευτε
, χαίρε η χαρά των θλιβομένων και η παραμυθία των λυπουμένων.
 Χαίρε η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων,
 χαίρε των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα,
 χαίρε του Πατρός αγίασμα,
 του Υιού το σκήνωμα,
 και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα.
 Χαίρε του πάντων Βασιλέως Χριστού του Θεού ημών το τερπνόν παλάτιον,
 χαίρε η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών,
χαίρε το καύχημα των χριστιανών και των προσκαλουμένων σε ο έτοιμος βοηθός.
Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου,
 ότι εις τας παναχράντους χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου.
 Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως,
 και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός εις τον Παράδεισον.

 Μη απορρίψης με, Κυρία μου, τον δούλον σου,
 αλλά βοήθησόν μοι, και δος μοι το συμφέρον της αιτήσεως.
 Λύτρωσαί με παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης και ασθενείας,
 και δώρησαί μοι προ του τέλους μετάνοιαν,
 ίνα σωζόμενος τη μεσιτεία και βοηθεία σου,
 εν μεν τω παρόντι βίω από παντός εχθρού ορατού και αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοις θελήμασι του αγαπητού σου Υιού και Θεού ημών,
 εν δε τη φοβερά ημέρα της κρίσεως από της αιωνίου και φοβεράς κολάσεως προσκυνώ,
 ευχαριστώ και δοξάζω το πανάγιόν σου όνομα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. »

«Φάνηκε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί τόν ἄχαρο κόσμο στόλισε μ᾿ ἀπέραντη εὐφροσύνη.
 Σήκωσε πάνω Του τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, καί καταπάτησε γιά πάντα τόν ἐχθρό τοῦ κόσμου. Ἅγιασε τίς πηγές τῶν ὑδάτων καί φώτισε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Θαύματα μίχθηκαν μέ μεγαλύτερα θαύματα. Σήμερα, ἀπό τή χαρά πού ἔφερε ὁ Σωτήρας μας Χριστός, χωρίστηκαν ἡ γῆ καί ἡ θάλασσα καί ἀπ᾿ ἄκρη ὡς ἄκρη γέμισε ὁ κόσμος εὐφροσύνη».
Ὁ Χριστός βαπτίζεται, ἄς κατέβωμεν μαζί του (εἰς τόν ποταμόν) διά νά ἀνέβωμεν καί μαζί του. Ὁ Ἰησοῦς βαπτίζεται. Θά πρέπει νά προσέξωμεν μόνον τό βάπτισμα ἤ καί ὅλα τά ἄλλα; Δηλαδή ποῖος ἦτο, ἀπό ποῖον ἐβαπτίσθη καί πότε ἐβαπτίσθη; Ὅτι ἦτο καθαρός, ὅτι ἐβαπτίσθη ἀπό τόν Ἰωάννην καί ὅτι μετά ἤρχισε τά θαύματα; Διά νά μάθωμεν τί καί διά νά διαπαιδαγωγηθῶμεν εἰς τί; Ὅτι α) πρέπει νά καθαριζώμεθα προηγουμένως, β) νά εἴμεθα ταπεινόφρονες καί γ) νά κηρύσσωμεν μόνον ὅταν εἴμεθα ὁλοκληρωμένοι κατά τήν πνευματικήν καί σωματικήν ἡλικίαν. Τό πρῶτον (πρέπει νά τό εἴπωμεν) πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι σκοπεύουν νά βαπτισθοῦν, ἐνῶ δέν ἔχουν προηγουμένως προετοιμασθῆ καί ἐνῶ δέν παρέχουν ἐγγυήσεις μέ τήν συνήθειάν των νά πράττουν τό καλόν, ὅτι ἡ λύτρωσίς των θά παραμείνῃ σταθερά.
Ὁ Ἰωάννης ὅμως βαπτίζει καί ἔρχεται νά βαπτισθῇ ὁ Ἰησοῦς, διά νά ἁγιάσῃ μέν ἐνδεχομένως καί τόν βαπτιστήν, ὅπως εἶναι δέ καταφανές, διά νά θάψῃ μέσα εἰς τό ὕδωρ ὅλον τόν παλαιόν Ἀδάμ καί νά ἁγιάσῃ πρίν ἀπ᾿ αὐτούς καί χάριν αὐτῶν τόν Ἰορδάνην. Ὅπως δέ ὁ ἴδιος ἦταν πνεῦμα καί σάρξ, ἔτσι δίδει τήν πνευματικήν ὁλοκλήρωσιν μέ Πνεῦμα καί ὕδωρ. Ὁ βαπτιστής δέν δέχεται καί ὁ Ἰησοῦς ἀγωνίζεται (νά τόν πείσῃ). «Ἐγώ ἔχω ἀνάγκην νά βαπτισθῶ ἀπό σένα» λέγει ὁ λύχνος εἰς τόν Ἥλιον, ἡ φωνή εἰς τόν Λόγον, ὁ φίλος εἰς τόν Νυμφίον, ὁ ἀνώτερος ἀπό κάθε ἄλλο γέννημα γυναικός (Ματθ. 11, 11) εἰς τόν Πρωτότοκον ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας (Κολ. 1, 15), ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐσκίρτησεν ἐνῶ εὑρίσκετο μέσα εἰς τήν κοιλίαν εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐπροσκυνήθη μέσα εἰς τήν κοιλίαν, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος προέτρεξε καί ὁ ὁποῖος θά προτρέξῃ εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐφάνη καί θά φανῇ. «Ἐγώ ἔχω ἀνάγκην νά βαπτισθῶ ἀπό σένα» – πρόσθεσε καί «δι᾿ ἐσέ» (διότι ἐγνώριζεν ὅτι ἐπρόκειτο νά βαπτισθῇ μέ τό μαρτύριον) ἤ, ὅπως ὁ Πέτρος, τό ὅτι θά καθαρίσῃς ὄχι μόνον τούς πόδας – «καί σύ ἔρχεσαι πρός ἐμέ; » (Ματθ. 3, 14). Καί τοῦτο εἶναι προφητικόν. Διότι ἐγνώριζεν ὅτι ὅπως μετά τόν Ἡρώδην ἐπρόκειτο νά καταληφθῇ ἀπό μανίαν ὁ Πιλᾶτος, ἔτσι καί μετά ἀπ᾿ αὐτόν, ὁ ὁποῖος θά ἔφευγε προηγουμένως, θά ἀκολουθοῦσε ὁ Ἰησοῦς. Τί δέ λέγει ὁ Ἰησοῦς; «Ἄφησε τώρα τάς ἀντιρρήσεις» (Ματθ. 3, 15), διότι αὐτό ἀπαιτοῦσε τό θεῖον σχέδιον. Διότι ἐγνώριζεν ὅτι μετ᾿ ὀλίγον ἐπρόκειτο νά βαπτίσῃ αὐτός τόν βαπτιστήν. Τί δέ εἶναι τό φτυάρι (Ματθ. 3, 12); Ἡ κάθαρσις. Τί εἶναι δέ τό πῦρ (Ματθ. 3, 10); Τό κάψιμον κάθε ἀνοήτου πράγματος καί ἡ ἀναζωπύρωσις τοῦ πνεύματος. Τί εἶναι δέ ἡ ἀξίνη; Τό κόψιμον τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία, ἀφοῦ ἔχει γεμίσει μέ ἀκαθαρσίας, ἔχει καταστῆ ἀθεράπευτος. Τί εἶναι δέ ἡ μάχαιρα (Ματθ. 10, 34); Ἡ τομή τήν ὁποίαν κάνει ὁ Λόγος καί ἡ ὁποία ξεχωρίζει τό κακόν ἀπό τό καλόν καί τόν πιστόν ἀπό τόν ἄπιστον καί ἡ ὁποία κάνει τόν υἱόν καί τήν θυγατέρα καί τήν νύμφην νά ἐπαναστατοῦν κατά τοῦ πατρός καί τῆς μητρός καί τῆς πενθερᾶς (Ματθ. 10, 35), καί τά νέα καί πρόσφατα (νά ἐπαναστατοῦν) κατά τῶν παλαιῶν τά ὁποῖα εἶναι σκιώδη. Τί εἶναι δέ τό κορδόνι τοῦ ὑποδήματος (Ματθ. 3, 11), τό ὁποῖον δέν ἠμπορεῖς νά λύσῃς σύ ὁ ὁποῖος βαπτίζεις τόν Ἰησοῦν, ὁ ὁποῖος ἔζησες εἰς τήν ἐρημίαν μέ νηστείαν, ὁ νέος Ἠλίας, ὁ ὁποῖος εἶσαι κάτι ἀνώτερον καί ἀπό προφήτην (Ματθ. 11, 9), ἐφόσον εἶδες καί ἐκεῖνον τόν ὁποῖον εἶχες προφητεύσει καί ὁ ὁποῖος συνδέεις τήν Παλαιάν μέ τήν Καινήν Διαθήκην; Τί εἶναι τοῦτο; Ἐνδεχομένως ὁ λόγος περί τῆς ἐλεύσεως εἰς τήν γῆν καί περί τῆς σαρκός, τοῦ ὁποίου καί τό ἐλάχιστον ἀκόμη τμῆμα εἶναι ἀδύνατον νά γίνῃ κατανοητόν, ὄχι μόνον εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀκόμη σαρκικόν φρόνημα καί εἶναι ἀκόμη νήπια εἰς τόν Χριστιανισμόν, ἀλλά καί εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι διαθέτουν τό Πνεῦμα τοῦ Ἰωάννου.
Ἀλλά καί ἀνεβαίνει ἀπό τό ὕδωρ ὁ Ἰησοῦς.

Διότι ἐάν τό χάρισμα (διότι πράγματι εἶναι χάρισμα) παρέχει ἄφεσιν τῶν παρελθόντων, τότε εἶναι περισσότερον ταιριαστόν πρός τήν εὐσέβειαν τό νά μήν ξαναγυρίσωμεν εἰς ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχομεν ἐμέσει. Τό δεύτερον ἀναφέρεται εἰς εκείνους οἱ ὁποῖοι ὑπερηφανεύονται ἔναντι τῶν ἱερέων, ἄν εἶναι κάπως ἀνώτεροι ἀπό αὐτούς. Τό τρίτον δέ πρός ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βασίζονται εἰς τόν νεανικόν των ἐνθουσιασμόν καί νομίζουν ὅτι ἡ κάθε περίστασις εἶναι κατάλληλος διά διδασκαλίαν ἤ κατάληψιν τῆς πρωτοκαθεδρίας.   
 Ἀνεβάζει δέ μαζί του καί τόν κόσμον καί βλέπει νά σχίζωνται οἱ οὐρανοί, τούς ὁποίους ὁ Ἀδάμ εἶχε κλείσει διά τόν ἑαυτόν του καί διά τούς ἀπογόνους του, ὅπως εἶχε κλείσει καί μέ τήν μάχαιραν τοῦ πυρός τόν Παράδεισον (Γεν. 3, 24).
 Καί τό Πνεῦμα μαρτυρεῖ τήν Θεότητα (διότι τό ὅμοιον σπεύδει πρός τό ὅμοιον) καί ἡ φωνή ἀπό τούς οὐρανούς (Ματθ. 3, 17) (διότι ἀπ᾿ ἐκεῖ προερχόταν ἐκεῖνος διά τόν ὁποῖον ἐδίδετο ἡ μαρτυρία). Ἐμφανίζεται δέ ὡσάν περιστέρι (Λουκ. 3, 22) (διότι τιμᾷ τό σῶμα, ἀφοῦ καί αὐτό γίνεται Θεός μέ τήν θέωσιν, ὅταν αὐτή θεωρῆται ἀπό τήν πλευράν τοῦ σώματος) καί λόγῳ τοῦ ὅτι εἶναι ἀπό πολύ παλαιά συνηθισμένο νά φέρῃ τήν εὐχάριστον ἀγγελίαν τῆς παύσεως τοῦ κατακλυσμοῦ τό περιστέρι (Γεν. 8, 10 ἑ).
 Ἐάν δέ κρίνῃς τήν θεότητα μέ ὄγκους καί μέ σταθμά, καί διά τόν λόγον αὐτόν σοῦ φαίνεται μικρόν τό Πνεῦμα, ἐπειδή παρουσιάζεται μέ μορφήν περιστεριοῦ, ὦ ἀνόητε καί μικρόψυχε διά τά πιό μεγάλα, εἶναι καιρός νά δυσφημίσῃς καί τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἐπειδή παρομοιάζεται μέ ἕνα σπειρί ἀπό σινάπι (Ματθ. 13, 31 ἑ), καί νά ὑπερυψώνῃς τόν διάβολον πιό πολύ ἀπό τήν μεγαλειότητα τοῦ Ἰησοῦ, ἐπειδή αὐτός μέν ὀνομάζεται βουνό μέγα (Ζαχ. 4, 7) καί Λεβιάθαν καί βασιλεύς ὅσων εὑρίσκονται εἰς τά ὕδατα ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς ὀνομάζεται ἀρνίον (Ἰω. 1, 29) καί μαργαρίτης (Ματθ. 13, 46) καί σταγών καί ἄλλα παρόμοια.

Γεννάται ο Χριστός, αναγεννάται η φύσις. Λαμπροφορεί και χαίρει.
Γεννάται ο Χριστός αναγεννάται ο άνθρωπος.
 Γεννήθηκε ο Χριστός στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ και έγινε η απαρχή της ζωής που με τη διδασκαλία του, την επικοινωνίαν του, τον τρόπον ζωής του, με τα θαύματά τον επανέφερε στο σωστό δρόμο αυτούς που οδηγούντο εις την απώλειαν.
Μυστήριον ξένον και παράδοξον. 2018 χρόνια πριν, ένας λόγος ισχυρότατος ακούγεται, και δεν είναι κανένας άλλος, από του λόγου του εμφανισθέντος Αγγέλου προς τους αγραυλούντας ποιμένας, που αναγγέλλει επισήμως και με φόβον Θεού την αποκάλυψιν του Μυστηρίου της Σαρκώσεως του Χριστού:
 «Ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι τέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ως εστίν Χριστός ο Κύριος». (Λουκ. 2,11).

Είναι η εκπλήρωσις της προσδοκίας του ανθρώπου, ως επίσης και ο πρώτος ασπασμός προς το ανθρώπινον γένος των ουρανίων δυνάμεων, μετά την πτώσιν.
Αυτός ο ειρηνικός ασπασμός, ενδεδυμένος από τον πλέον ηχηρόν ύμνον της Ουρανίου στρατιάς, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»(Λουκ. 2,14).

Αποτελεί το θεμέλιον της ελπίδος μας, την απαρχήν της θείας εγγυήσεως, όχι απλώς δια την λύτρωσιν του ανθρώπου, και την αποκατάστασιν της σχέσεώς του με τον Θεόν, αλλά πλείον για ειρήνευσιν και συμμετοχήν σε πολύ πιο ανώτερον·
 «Εις κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος, εις Βασιλείας ουρανών πλήρωμα, εις παρρησίαν την προς τον Θεόν.»
Την Αγία νύχτα των Χριστουγέννων ήλθε ο μεγάλος Αναμενόμενος, η προσδοκία των Εθνών.
«Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά εύρομεν την αλήθειαν, και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος», (Εξαποστειλάριον των Χριστουγέννων)

. Ήλθε ο μεγάλος και μοναδικός επισκέπτης, αλλά η υποδοχή δυστυχώς που του έγινε, δεν ήτο η ανάλογος με την προσμονήν των ανθρώπων δια τον ερχομόν του.

Ήλθεν εις τα ίδια, δηλαδή στους ανθρώπους Του, στον περιούσιον λαόν του, και δεν τον δέχθηκαν με αγάπη, δεν τον ανεγνώρισαν Κύριον και Βασιλέαν τους.
 Και όχι μόνον δεν τον δέχθηκαν, αλλά και τον κατεδίωξαν όπως παρατηρή ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
 «Ου παρέλαβον αλλά και διεκρούσαντο· και ου τούτο μόνον αλλά και έξω του αμπελώνος εκβαλόντες, απέκτεινον». (κατά Ιωάννην Ιερόν Ευαγγέλιον).

Άνθρωποι σαρκικοί και φύλαυτοι, δεν μπορούν να δεχθούν Εκείνον ο οποίος «αμαρτίαν ουκ εποίησεν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού». (Α! πετρ. Β’ 22) και που διήλθεν «ευεργετών και ιώμενος» (πραξ. 38)

Άνθρωποι επιθετικοί, μνησίκακοι, εριστικοί, φιλοπόλεμοι, πώς να δεχθούν τον Άρχοντα της ειρήνης;

Όμως τον δέχθηκαν οι απλές και ταπεινές εκείνες ψυχές:
 «ο δίκαιος Ιωσήφ ο μνήστωρ, η Αγία Παρθένος και Μητέρα του,
 οι ποιμένες, οι εξ ανατολών Μάγοι,
ο δίκαιος γέροντας Συμεών ο Θεοδόχος, και η Άννα η προφήτις,
 ο ερημίτης Ιωάννης ο Πρόδρομος,
και κάποιοι άλλοι ευσεβείς και θεοσεβείς Χριστιανοί.
«Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονεν, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε.
 Σήμερον οράται σαρκί.
Ο φύσει αόρατος δια τον άνθρωπον δια τούτο και ημείς δοξολογούντες βοήσωμεν Αυτώ·
 Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη· ην ημιν εβράβευσεν η Παρουσία σου Σωτήρ ημών….» (ιδιόμελον της Λιτής των Χριστουγέννων).

Η ειρήνη λοιπόν είναι το μεγάλο βραβείον που μας χαρίζει η παρουσία του Χριστού.
2018 χρόνια μετά τη Σάρκωση του Λόγου η Ιστορία επαναλαμβάνεται…
Ο φιλάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός θα έλθη και εφέτος.
 Την άγια νύχτα των Χριστουγέννων όλα θα γεμίσουν φως.
 Οι άγγελοι θα δοξολογήσουν.
 Οι ποιμένες θα τον προσκυνήσουν.
 Τα αρνάκια και τα βόδια με τα χνώτα τους θα τον ζεστάνουν.
Οι Μάγοι με οδηγό το λαμπρό αστέρι θα τον βρούν μετά από κοπιαστικό ταξίδι,
και θα του προσφέρουν τα δώρα τους, τους θησαυρούς της καρδιάς τους,
 χρυσό, λίβανον και σμύρνα.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας δίδει μια διπλή συμβολική σημασία στα δώρα και τονίζει;
 Οι Μάγοι προσέφεραν το χρυσό για να τιμήσουν τον Χριστό ως νέο Βασιλέα του κόσμου,
 το λιβάνι για να τιμήσουν Αυτόν ως Θεό,
 και την σμύρνα για να τιμήσουν τη θυσία του υπέρ των ανθρώπων.
Η δεύτερη συμβολική σημασία συμβολίζει τα δώρα με τις μεγάλες αρετές, όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος,
 την πίστιν που λάμπει σαν χρυσός,
 την Ελπίδα που μυρίζει σαν λιβάνι,
 και την αγάπη που ενώνει και συσφίγγει σαν σμύρνα τα μέλη της Εκκλησίας.

Η προσκύνησις του Θείου βρέφους από τους σοφούς Μάγους της Ανατολής είναι γεγονός που εκφράζει την παγκοσμιότητα της σωτηρίας όλων των ανθρώπων.
 Οι ευλαβείς και ταπεινοί Χριστιανοί θα συναντήσουν και θα υποδεχθούν τον Κύριον.
 Θα ετοιμασθούν με νηστεία, προσευχή, Ιερά Εξομολόγηση και θεία Κοινωνία, για τη μεγάλη συνάντηση.(Γνωρίζουν ότι θα τον βρουν στη Χριστουγεννιάτικη ακολουθία και την θεία Λειτουργία.

 Θα τον συναντήσουν ακόμα στο πρόσωπον κάθε πονεμένου ανθρώπου.
 Έτσι θα αξιωθούν να γίνουν τέκνα του Θεού:»όσοι δε έλαβον Αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν, τέκνα Θεού γενέσθαι τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού». Ι(Ιωάννου α’ 12).
Το διάστημα της Σαρακοστής των Χριστουγέννων, οι προεόρτιοι ύμνοι, οι μελίρρυτες καταβασίες, οι πλούσιοι ασματικοί κανόνες, καταλύπτουν το μέγα μυστήριον της Ενανθρωπήσεως του λόγου του Θεού.
Ανάμεσα στις πλήρους θεολογικού περιεχομένου ωδές έρχεται ως αποκορύφωμα και ψάλλεται με κατάνυξιν, η γλυκυτάτη Ενάτη ωδή του Όρθρου της εορτής, αφιερωμένη εις το πρόσωπον της Υπεραγίας Θεοτόκου.
 Ένα ξέσπασμα πνευματικής χαράς και αγαλλιάσεως.
«Μεγάλυνον ψυχή μου
την τιμιωτέραν και ενδοξοτέραν
των άνω στρατευμάτων.
Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον!…..»
Τι σημαίνουν αλήθεια για μας τους σημερινούς Ορθόδοξους Έλληνες τα Χριστούγεννα,
 η εορτή των εορτών;»
 Σημαίνουν Αγάπη.
 Άρα ο μεγάλος στόχος του Χριστού είναι η εφαρμογή της αγάπης.
Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης μας τονίζει:
«Οπου αγάπη ο Χριστός, και όπου ο Χριστός χαρά».
«Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους,
 άξονα το Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το Άγιον όνομά του».
Χριστούγεννα λοιπόν.
 Χαράς Ευαγγέλια…

 Πολλοὶ σκέφτονται μὲ ἀπόγνωση·
 «῾Αμάρτησα πολύ· σκότωσα, λήστεψα, ἐβίασα, συκοφάντησα, ἤμουν ἄσωτος καὶ ἔκανα καὶ ἄλλα πολλά».
 Καὶ ἀπὸ τὴ ντροπή τους δὲν ἔρχονται στὴ μετάνοια.
 Λησμονοῦν ὅμως ὅτι ὅλες οἱ ἁμαρτίες τους εἶναι σὰν σταγόνα μπροστὰ στὸ πέλαγος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
῎Ω, ἀδελφοί μου, ὅλη ἡ γῆ, μετανοεῖτε, ὅσο ἀκόμα εἶναι καιρός.
 ῾Ο Κύριος γεμάτος ἔλεος περιμένει τὴ μετάνοιά μας.
 Καὶ ὅλος ὁ οὐρανὸς καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι περιμένουν ἐπίσης τὴν ἐπιστροφή μας.
 Γιατί, ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, τὸ ἴδιο καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο ποὺ κατοικεῖ στοὺς ἁγίους εἶναι ἀγάπη.
Ζήτησε, καὶ ὁ Κύριος θὰ συγχωρέσει.
 Καὶ ὅταν λάβεις ἄφεση ἁμαρτιῶν, τότε θὰ ἔχεις χαρὰ καὶ εὐφροσύνη στὴν ψυχή, καὶ ἡ χάρη τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος θὰ εἰσέλθει στὴν καρδιά σου καὶ θὰ πεῖς·
 «Νὰ ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία· κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τὸν Θεό».
῾Η χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν ἀφαιρεῖ τὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ συνεργεῖ μόνο στὴν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
 ῾Ο ᾿Αδὰμ βρισκόταν στὴν κατάσταση τῆς χάριτος, ἀλλὰ δὲν τοῦ ἀφαιρέθηκε τὸ αὐτεξούσιο.
 Οἱ ἄγγελοι παραμένουν ἐπίσης στὸ ῞Αγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ ἐλεύθερη θέληση.
Πολλοὶ ἄνθρωποι δὲν ξέρουν τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας.
 Μπῆκαν στὸ σκοτάδι καὶ δέν βλέπουν τὸ Φῶς τῆς ᾿Αλήθειας.
 ᾿Εκεῖνος ὅμως ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἐλεήμων καὶ καλεῖ ἀπὸ εὐσπλαγχνία ὅλους κοντά Του· «᾿Ελᾶτε σ᾿ ᾿Εμένα ὅλοι οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, γνωρίστε Με καὶ ἐγὼ θὰ δώσω σὲ σᾶς τὴν ἀνάπαυση καὶ τὴν ἐλευθερία». Νά ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία — ὅταν βρισκόμαστε κοντὰ στὸν Θεό.

 Κι ἐγὼ δὲν τὸ ἤξερα αὐτὸ προηγουμένως.
῝Ως τὴν ἡλικία τῶν εἰκοσιεπτὰ ἐτῶν πίστευα μόνο ὅτι ὁ Θεὸς ὑπάρχει, ἀλλὰ δὲν Τὸν γνώριζα. ᾿Αφότου ὅμως Τὸν γνώρισα μὲ τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα, ἡ ψυχή μου ὁρμᾶ μὲ πάθος πρὸς Αὐτὸν καὶ Τὸν ζητῶ διακαῶς ἡμέρα καὶ νύχτα.
῾Ο Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
Σὲ αὐτό ἔγκειται ἡ ἐλευθερία· στὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν πλησίον.
 ᾿Εδῶ βρίσκεται καὶ ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ ἰσότητα.
Στὴν κοσμικὴ τάξη εἶναι ἀδύνατο νὰ ὑπάρξει ἰσότητα —αὐτὸ ὅμως δὲν ἔχει σημασία γιὰ τὴν ψυχή. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ καθένας βασιλιὰς ἢ ἄρχοντας, πατριάρχης, ἢ ἡγούμενος ἢ διοικητής.
 Μπορεῖς ὅμως σέ κάθε τάξη ν᾿ ἀγαπᾶς τὸν Θεὸ καὶ νὰ εἶσαι εὐάρεστος σὲ Αὐτὸν— καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ σπουδαῖο.
 Καὶ ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο τὸν Θεὸ στὴ γῆ, θὰ ἔχουν μεγαλύτερη δόξα στὴν Βασιλεία καὶ θὰ εἶναι πιὸ κοντὰ στὸν Κύριο.
῾Ο καθένας θὰ δοξασθεῖ κατὰ τὸ μέτρο τῆς ἀγάπης του.
῎Εμαθα ὅτι ἡ ἀγάπη ποικίλλει ὡς πρὸς τὴν ἔντασή της.
 ῞Οποιος φοβᾶται τὸν Θεό, φοβᾶται νὰ Τὸν λυπήσει μὲ κάτι· αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος βαθμός.
 ῞Οποιος ἔχει τὸ νοῦ καθαρὸ ἀπὸ ἐμπαθεῖς λογισμούς, αὐτὸ εἶναι ὁ δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν πρῶτο.
 ῞Οποιος αἰσθητὰ ἔχει τὴ χάρη στὴν ψυχή του, αὐτὸ εἶναι ὁ τρίτος βαθμὸς τῆς ἀγάπης, ἀκόμη μεγαλύτερος.
῾Η τέταρτη βαθμίδα, ἡ τέλεια ἀγάπη γιὰ τὸν Θεό, εἶναι ὅταν ἔχει κάποιος τὴ χάρη τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα.
 Αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ἁγιάζουν τὰ σώματα καὶ μετὰ τὸ θάνατό τους γίνονται ἅγια λείψανα.
 ῎Ετσι γίνεται μὲ τὰ σώματα τῶν ἁγίων μαρτύρων, τῶν προφητῶν, τῶν ὁσίων ἀνδρῶν.

῞Οποιος βρίσκεται στὸ μέτρο αὐτό, δὲν προσβάλλεται ἀπὸ τὴν σαρκικὴ ἐπιθυμία, καὶ θὰ μποροῦσε νὰ κοιμηθεῖ μὲ νέα κοπέλλα, χωρὶς καμιὰ ἐπιθυμία γι᾿ αὐτήν.
῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἰσχυρότερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τῆς κοπέλλας, πρὸς τὴν ὁποίαν ἑλκύονται ὅλοι, ἐκτὸς ἀπὸ ὅσους ἔχουν τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἡ γλυκύτητα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνει ἐντελῶς τὸν ἄνθρωπο, καὶ τὸν διδάσκει νὰ ἀγαπᾶ πλήρως τὸν Θεό.
 ῎Εχοντας τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχὴ δὲν ἐγγίζει τὸν κόσμο, παρότι ζεῖ στὴ γῆ ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους.
 ῾Η ψυχὴ λησμονεῖ ὅλα τὰ ἐπίγεια ἐξαιτίας τῆς μεγάλης ἀγάπης γιὰ τὸν Θεό.
῾Η δυστυχία μας ἔγκειται στὸ ὅτι δὲν στεκόμαστε ἀκλόνητοι, ἐξαιτίας τῆς ὑπερηφάνειάς μας, στὴ χάρη αὐτή, κι ἐκείνη μᾶς ἐγκαταλείπει, καὶ ἡ ψυχὴ τὴν ἀναζητεῖ μὲ θρήνους καὶ ὀδυρμοὺς καὶ λέει·
«Διψᾶ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριο».

ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΜΙΧΑΗΛ ΓΑΒΡΙΗΛ 8 ΝΕΟΜΒΡΙΟΥ:
Την Ιερά Μνήμη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ γιορτάζει η Εκκλησία μας την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018.
 Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός.
 Στο αριστερό δε χέρι τους, είθισται να κρατούν μια σφαίρα , η οποία συμβολίζει τον κόσμο. 
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι άγγελος, δηλαδή κτιστό, αόρατο και τέλειο πνεύμα, το οποίο δεν το περιορίζει ούτε ο χρόνος, ούτε ο χώρος. 
Επιπλέον είναι και ο μόνος ο οποίος ονομάζεται Αρχάγγελος κατά την Αγία Γραφή καθώς και «ένας των πρώτων αρχόντων» και «άρχων» και το όνομά του σημαίνει «Ποιος Είναι Ομοιος με τον Θεό;».
8 Νοεμβρίου γιορτή – Αρχάγγελος Μιχαήλ
Είναι άγγελος, ο οποίος εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Εωσφόρος, το όνομα του οποίου σημαίνει «αυτός που φέρει το φως», ενώ κατείχε την ύψιστη θέση στην κτιστή τελειότητα, ηγήθηκε μικρής ομάδας στασιαστών αγγέλων (μετέπειτα δαίμονες), οι οποίοι ήθελαν να μην υπακούσουν στις διαταγές του Θεού, και επαναστάτησαν.
Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ Γαβριήλ και τα Τάγματα των Αγγέλων
Τη στιγμή εκείνη ο έως τότε Άγγελος Μιχαήλ, ανέλαβε σημαίνοντα ρόλο στην υποστολή της ανταρσίας του, κερδίζοντας έτσι τον τίτλο του Αρχάγγελου.
Μάλιστα ήταν εκείνος που ανήγγειλε στον Αβραάμ την ανάγκη θυσίας του γιου του, Ισαάκ, ενώ ήταν και εκείνος που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι εκείνος που θα αναγγείλει τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού και την αρπαγή της εκκλησίας Του, ενώ είναι παρών και στον Ιησού του Ναυί, την πτώση της Ιεριχούς, καθώς και στις ιστορίες του Εμμανουήλ, Δαβίδ και Ηλία.
Πάντοτε κρατά ρομφαία, η οποία δίνει την πύρινη τιμωρία στους εχθρούς του Θεού.
Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον συναντάμε επίσης και στην κάθοδο του Χριστού στον Άδη, όπως επίσης και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου ως επικεφαλής των Αγγέλων πολεμά το Σατανά.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μιχαήλ θεωρείται από το λαό ότι είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, δηλαδή μεταφέρει τις ψυχές στον ουρανό.
Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές, όπως τη Θράκη, υπάρχουν κάποιες προλήψεις και ο κόσμος δεν αφήνει τη μέρα αυτή τα παπούτσια του έξω από το σπίτι, για να μην τα δει ο Αρχάγγελος και «ενθυμηθεί αυτούς και αναλάβει εκ της ζωής».
Πατριάρχης Ρουμανίας: Χρησιμοποιήστε το χρόνο της ζωής σας ως προετοιμασία για τη Βασιλεία των Ουρανών

Είναι γνωστό και το θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ στους Κολοσσούς της Φρυγίας. Στην περιοχή των Κολοσσών είχε αναβλύσει πηγή με αγιασμένο νερό που θεράπευε κάθε αρρώστια. Εκεί χτίστηκε ναός στο όνομα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.
Οι ειδωλολάτρες στράφηκαν εναντίον του ιερέα του ναού, τον οποίο όμως προστάτευσε ο Αρχάγγελος και σώθηκε.
Οι ειδωλολάτρες δοκίμασαν τότε να εκτρέψουν το ρου ενός ποταμού για να πνίξουν τον ιερέα και να καταστρέψουν το ναό.
Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ για προστασία και για απαλλαγή από προβλήματα
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επενέβη και με τη ρομφαία του έσκισε στα δυο τη γη και τα νερά χωνεύθηκαν μέσα.
Έως σήμερα τα νερά των ποταμών χωνεύονται, γι’ αυτό και το μέρος ονομάστηκε Χώναι.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Ταξίαρχος και Αρχιστράτηγος) είναι επίσης και ο Προστάτης Άγιος της Πολεμικής Αεροπορίας και η μνήμη του γιορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια σε όλες τις Μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας.

8 Νοεμβρίου γιορτή – Αρχάγγελος Γαβριήλ
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι ένας από τους απροσμέτρητους αγγέλους. Το όνομά του σημαίνει «ήρωας του Θεού» και είναι ένας από τους λίγους αγγέλους, οι οποίοι αναφέρονται ονομαστικά στην Αγία Γραφή.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι ο άγγελος που εμφανίστηκε στο προφήτη Δανιήλ, στη γυναίκα του Μανωέ, και της αναγγέλλει ότι θα γεννήσει τον Σαμψών, στον Ιωακείμ και την Αννα, και τους αναγγέλλει πως θα γεννήσουν την Παναγία, στον ιερέα Ζαχαρία, για να του αναγγείλλει ότι θα γεννήσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι επίσης αυτός με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την γέννηση του Χριστού.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι εκείνος, ο οποίος έδωσε τον κρίνο στην Παναγία και της ανακοίνωσε ότι θα γεννήσει το Γιο του Θεού και αυτός παρουσιάστηκε στους βοσκούς.
Αυτός είπε στον Ιωσήφ, να πάρει την Μαρία και το βρέφος και να φύγει στην Αίγυπτο και ύστερα από καιρό, να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ.

Στα νεώτερα χρόνια στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγ.Ορους εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ σε έναν μοναχό και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας άρχισε να ψάλλει το «Αξιον Εστί».
Του μοναχού του άρεσε αυτός ο ύμνος, αλλά στεναχωρέθηκε γιατί θα το ξεχνούσε.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ όμως με το δάχτυλό του χάραξε τον ύμνο πάνω σε μαρμάρινη πλάκα.
Έτσι η εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε «Αξιον Εστί» και υπάρχει μέχρι σήμερα η θαυματουργική αυτή εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» υπενθυμίζοντάς μας ότι η ύπαρξη των αγγέλων είναι μία πραγματικότητα, καθώς και ο ίδιος ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Πολλοί από τους ιερούς μελετητές και ασματογράφους γνωματεύουν, ότι ο θείος Γαβριήλ ήταν ο Άγγελος ο οποίος κύλισε την βράχο από το μνημείο του Ιησού.
Και αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στις Μυροφόρες για την Ανάσταση του Κυρίου.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν αυτός που υπηρέτησε το Μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας του Θεού Λόγου από την αρχή ως το τέλος.